| |
 |
11 april om 18:53 |
| |
Noait mear utselde
Na fandaach sal ut Prinses Julianapark noait mear utselde foar mij weze. Elke dach fyts ik foar ut hús del, noait hew ik de geskiedenis weten fan Julianapark 17. Sinds fandaach wel. An ut begin fan de middach het de Dútse beeldende kunstenaar Gunther Demnig op dit plak 4 Strúkelstienen plaatst. Stolpersteine in syn laanstaal. Stienen węrover je figuurlek strúkele, met je hart met je siel. Hier op dit plak, in ut ferlengde fan myn eigen straat, hewwe Lion van Gelder, Caroline van Gelder-Bilderbeek, Moritz Rotschild en Berta Rothschild hun eigen persoanleke mounument kregen. Ut abstrakte weten over de oarlňchsslachtoffers wurdr deur de Strúkelstienen konkreet foelber maakt. Hier an ut Julianapark sagen Lion, Caroline, Moritz en Berta út ut rút, stapten út de deur fan ut hús fan węrút se in november 1942 depňrteard wurdden naar Westerbork om ferfolgens fermoard te wurden in un fernietegingskamp.
Fandaach binne met mekaar 17 stienen plaatst sudat ut totale antal nou op 25 Strúkelstienen in Sneek kommen is. Ut was opfallend hoefeul minsen der bij dizze plechtechheid anwezech waren. Nyt allienech ouwere minsen mar ok jongeren. In de Groate Kerkstraat nr. 14 ston un pakesęger fan Jacky de Wilde fol ontroering te sien hoe’t dęr ut stientsje foar Samuel Zwart plaveid wurdde. In 1941 woande Moses Jomtop Jacob de Wilde met syn frou Bertha Valk op dit adres. Hij was slager en oukomstech út un Joadse family dy’t generasy’s in Sneek woanden. Moses de Wilde was un soan fan Barend de Wilde ( 1849 – 1918 ) en Eva Duparc ( 1853 – 1911 ). Moses overleefde de oarlňch, węrin’t twee sussen, un broer en tien neven en nichten in ferskillende konsentrasykampen om ut leven brocht binne. Dat Samuel Zwart op dit adres woant het, was bij de family onbekend.
Berber nimt un foto fan de Strúkelstien fan Samuel Zwart |
| |
