| |
 |
26 jannewary om 18:27 |
| |
Foto út myn Ulo-tyd an de Lindelaan. Hier op ut binnenplak met klasselearaar Jan Bruinsma út Skarnegoutum.
Myn hart ging open fan nostalgy…
Dat skrieft CORRIE VAN DIJK- BOUMA nadat se de foto fan ut Rehoboth leararenkňrps besach op myn weblog. Dat fyn ik moai foar de inwoanster fan ut Utrechtse Odijk. Corrie ging fan 1963 t/m 1967 naar de roemruchte skoal an de Lindelaan en der burrele allemaal nostalgise gedachten bij har naar boven: ‘Kale Harrie, menear Wijnja en dy twee Kooimannen, dy ene was un núvere gymlearaar en dy andere gaf Fraans. En dan hadden we nňch Hiemstra ( Hiempie ) en de man met ut flinderstrikje was de múzylearaar dy’t blokfluitles gaf. En menar Bleeker was su’n goeie man…”
GERRIT HIEMSTRA út Mijdrijcht, dy’t later ok learaar wurde sú, reageart ok: “ Nou, dou fraagst er sels om dus dęr gaan we: Over ut klokje he'k dy al us skreven. Na de diploma-utrieking bonnen we die fast.Met moeite het onderskrift by de foto ontsifert.Helemaal rechts, foor ons, op de foto sit de jongste fan de broers De Boer. Wer 't de oudtse is bleven weet ik niet. Der foor sit Wynia.De derde fan rechts is Teule, un seun fan Teule, musykleraar op de Kweek . Hy had een oogafwijking en je waagde ut nyt om by hem te spieken want je wisten noait welke kant dy opkeek. Un fijne vent, goeije leraar. Achteraan onder ut skilderij sit Hiempie, Hiemstra, se dochten altiiten dat ik un seun fan hem waar. Riekie syn dochter sat bij ons in de klas. Ik mis Klazinga, mar dy waar miskien al directeur fan de andere Mulo aan de Lemmerweg. Hofstra was een fanatieke musykleraar, forskrikkelek. Hij leerde ons blokfluiten, je sidderde as je moesten speule. Offringa mis ik ok, mar sal wel gepensioneerd weest he. Bij dizze mannen, frouen waren der nyt geloof ik of ut moest al foor Nuttige Handwerken weze, he'k in '66 hospiteerd. Nyt kweeke maar met de Hoofdakte hospiteerde je.”
Gerrit skrieft ok nňch spesifyk over ut klokje fan de Rehoboth: “ De diploma's werden utriekt in het Gebouw fan Kristelijke Belangen, derna gingen alle l.l. lopend deur de stad naar de Rehoboth. Un paar waaghalzen , as'k my goed herinner o.a. Ultsje de Jong ut Top en Twel, klommen ut dak op en bonnen de klok fast. Dat was tradisy. De folgende dag natuurlyk grote wille , De Vries dee krekt asof er ut nyt wist. Trekke aan de bel . Miskien het Bleeker ut touw bij de klok wel weer weghaald.”
EELTSJE BIL , de derde Sneker ‘ om útens ’, bewaart ok goeie herinneringen an syn Rehoboth-perioade. Hij ging fan 1952 t/m 1954 naar de Lindelaan. Eeltsje Bil skrieft tussen de berieven deur ok nňch over O.N.S.. Lees mar met:
De alom bekende concierge Bleeker kin ik fan de foto en meester Hiemstra en meester Kooi. Van Kooi kregen wij Engels en handelsrekenen. Hij woande in de Jollenstraat en wij destiids in de Jachthavenstraat. Kooi ging elke morren swemmen en waar foor ons gefoel un fitte man. Was ok un echte ONS supporter, sien soan Bert het enkele jaren linksbuten weest in ut eerste. Kooi ging faak met naar útwedstriden en nam dan in sien DAFke de gebroeders van der Horst (visserslui) van de Geeuwkade met. Soa is ut un kear gebeurd dat se naar un wedstriid van Blauw Wit-ONS waren in Huzum en op e terugweg sei Kooi teugen de gebroeders: "mannen wat is ut hier druk" werop Leen vander Horst teugen Kooi sei: "Ja man jou rije teugen de stroom in. " Ze reden toen op e dyk richting Heerenveen die krekt vierbaans waar. Gelukkig konden ze der bij Werpsterhoek weer ou. Ut is dus goed gaan. Kooi had ok nog wel us problemen met ut achterút riden met sien Dafke want die gongen achterút krekt so hard as foarút. Op e foto mis ik ok meester Atema (Atesik) of sou die toen al met pensioen weest hewwe? ”
Tňt beslút de mail fan CATJA WIERDA, de dochter fan learaar Henk Wierda. Sij skrieft over hoe’t har fader as laaste ut klokje fan de skoal lúde mocht: ” Toen de woningen aan de Lindelaan klaar waren en opgeleverd werden, werd pa gevraagd , om bij wijze van opening de klok te luiden. En dat is ook gebeurd. Prachtig moment. De laatste keer dat de klok zou luiden. De klok is daarna vast gezet, anders zou hij bij storm misschien teveel lawaai maken. Pa vond het een hele eer. Hij heeft een fijne tijd daar als leraar gehad, met fijne leerlingen en even zo fijne lessen. Voor hem was het een mooie afsluiter. Niet veel later dat jaar is hij overleden.Maar toen zat bovengenoemd moment al mooi in de pocket!”
|
| |
