Ik kan mij nňch goëd de dach herinnere dat un buurmeiske bij oans in de straat folkomen onferwachts overleed. Ut was in de jaren sestech fan de foarege eeuw. Nyt allienech har overlijden maakte indruk op mij, mar ok dat de gedinen as teken fan rou bij har ouderlek hús dicht gingen. Overdach wurdde nacht. Oulopen week hew ik de digitale gerdinen fan myn dachboek ok dicht deen, wegens family omstandechheden, su’t dat dan offisjeel hyt. Apart dat ik regelmatech op myn site I.M.'s skriëf over bekende Snekers & su. Nou nyt, ut is privé. En oait, toen ik met dit weblog begon skreef ik wel persoanlek, mar nyt privé. Ut is un héél dun toutsje węr’t je as weblogger op balanseare en ik kúkel der su nou en dan ok hopeloas af, wannear’t ik tňch un bitsje te privé bin. Aflopen week hew ik mij der self foar behoeden kannen, deur nyt te bloggen. Ondertussen gaat ut leven syn gang en ik stap nou wear in, su’t jum dat fan mij wend binne.
Sneon & Snein
Uteraard un soad reaksy’s kregen, stuk foar stuk posityf over ut interview dat Koen Pennewaard mij dry weken leden afnam. Dat ut positieve reaksy’s ( dank dęrfoar ! ) binne is nyt ferwňnderlek, lui dy’t nyt reageare binne trouwens ferrewech in de mearderheid. Dęronder binne ok minsen dy’t ut nyt su op mij en myn levensfisy staan hewwe, dy’t kort deur de bocht myn bloëd wel us drinke kanne. Ik lęch der nyt wakker fan. Sneon & Snein leit fandaach al wear in de kattebak en mňrren gaan de earpelskillen der in. Ik gaan gewoan wear ferder met ut fentilearen fan myn mening, hier op ut weblog, in de kroech, de kerk en de foetbalkleedkamer. Foël mij su skerp as un mes, der is gyn ręden an!
