| |
 |
22 febrewary om 17:31 |
| |
De Clivia
Fandaach kreech ik un haanskreven briefke + un liedtekist fan Hotzeke Ozinga. Hotske skiëft in ut briefke ut fňlgende over de tekst: 'Dit liet is seker 100 jaar. Oans Moeke song ut vroeger, ik hef ut weer vonnen en stuur ut an dij, sudat ut niet verloren gaat. Ik bin de melodie kwiet su gaat ut as je ouwer wudde.'
Groat geliek Hotske. Ik set ut fandaach futdaleks op myn site. Wie weet hore we der nňch wat fan. Ik sú wel wete wille wie't Wim Kroon is! Dat ut lied seker 100 jaar is, klopt nyt. Ommers der staat ' Ze was su sterk as d'ofsluutdiek...' En dy is nňch gyn eeuw oud! Mar ut fers is der nyt minder moai om!
De Clivia
Jim sal 't mie wel niet kwaluk nimme
As ik gewoon van Geertsje praat
Ofskoon se in de stadsregisters
Met naam en fan beskreven staat
As Geertsje, koopvrouw in van alles
Was heel de stad met hur vertrouwd
As Geertsje het ze heel hur leven
Vur kien en kleinkien skrept en sjouwt
refrain:
En savus zat Geertsje, gesellug veur de ramen
En keek naar de mesen die langs hur huuske kwamen
De poes lei te spinnen, de skiemerlamp was op
En naast hur op 't kasje, stond de clivia in knop
Gien dokter had 'n klant an Geertsje
Ze was su sterk as d'ofsluutdiek
Toch zei 'n bufre op een morgen
Jou siena skier, jou binne ziek
De dokter kwam en skreef een drankje
Toen raakte Geertsje vanne wies
Ze kon die kerel wel vergrieme
Want ze, griesde van annies
refrain
En savus lei Geertsje, hur pienekop te dinken
Hoe of ze dat fleske met rommel op moest drinke
Ze wist er gien raad op, wat zat ze inne knoei
En naast hur op 't kasje, stond de clivia in bloei
Ze moest dat spul sien kwiet te raken
En uren lang docht Geertsje na
Toen skoot de redding hur te binnen
Ik geef ut an mien clivia
Ze gaf 'm ieder uur 'n lepel
Op die manier kwam ut fleske leeg
Wat moest ze gnieze toen ze van dokter
Al gauw verlof tot opslaan kreeg
refrain
En savus zat Geertsje, weer nofluk veur de ramen
En keek naar de mesen, die langs hur huuske kwamen
De poes lei te spinnen, bij Geertsje oppe skoot
Ze was weer de ouwe, maar hur clivia was, dood
|
| |
