| |
 |
14 jannewary om 17:01 |
| |
Hoefeul fersen súden der in ut Snekers skreven weze? Gyn flau benul. Eén fan de moaiste fersen fyn ik nňch altiten ut fers 'Ouwe sneeuw' fan Wilco Berga:
Ouwe sneeuw
Toen ut sneeuwde prate ik met ouwe
mannen.
wij stonnen sumar wat te praten,
dy mannen stonnen teugen un kafeemuur,
as waren se de tyd fergeten.
Sigare-as lei op hun mouw, sneeuw
fyl op ut grize haar en kwam sacht del
op'e fale skouders,
sneeuw kwam langsem del op'e mear,
met sneeuw op't iis mochten wij
der nyt mear overheen.
Foarsichtech falt ut in'e trekkerspoaren,
as fearkes falt ut op'e kromme ruch.
Fústdik leit ut op ut erf dęr't wij
as honnen tegenover mekaar stonnen
- ien fan oans moest fut,
ien sú gelyk hč sufeul ferder in'e tyd.
En nou, met sufeul sneeuw, is fan ut hús
niks mear te siën, sneeuw smoart oanze
floeken en ut dekt de sonden ôf,
as ut falt hoarst selfs gyn fogels.
Ik prate wat met ouwe mannen,
wij stonnen sumar wat te praten teugen
un kafeemuur, en gyn woard over sneeuw.
Myn fader ging foarop naar binnen,
syn hannen altyd swart, en nou su wit
fan niks te doën,
en sufeul at der fyl, sufeul was ok fergeten.
Wij saten tussen ouwe mannen in en
dronken op'e sneeuw dy't mar fallen bleef,
allien sigare-as bleef lęgen
Wilco singt ut fers op de cd 'Sjonger en dichter', un album dat ie in 1998 met Ernst Langhout maakt het.
Fanmňrren kreech ik de nieuwe roman fan Wilco Berga 'Eilândochters'. Wilco woant al lang nyt mear in Sneek, mar in Harlingen dęr't hij met syn fryndin Tanja Blokland un galery het. Dęr in ut havenplak fynt ie blykber ňk genoech inspirasy. Ik sal um binnenkňrt us opsoeke, want ut is un heel fryndelek persoan. Foar wie't um ken teminsten!
Fanmňrren hew ik ňk telefoanys kontakt met Harrie E. fan de Friesland Post hat. Harrie fertelde dat myn interview met Anton B. in ut earstfňlgende nummer fan de FP komt. Met un wel héél bysondere illustrasy! Watfoar illustrasy? Ja, dan salle jum de FP tňch echt kope mutte.
|
| |
