| |
 |
21 jannewary om 15:05 |
| |
Ik hoar krekt op un RTL-sjoernaal dat de skriever Theun de Vries overleden is. Hij is 97 jaar oud wurden. Friezen sęge dan 'in moaie leeftyd'. Ja, un prachtleeftyd. Theun de Vries het un gigantys oeuvre nalaten, mear as 170 publikasy's. Hij mach dan in ut Friese Feanwâlden geboaren weze, hij skreef ut meeste werk in ut Nederlaans. Op myn boekeplank staan un antal boeken fan De Vries. De meest bysondere útgaven binne foar mij tňch wel 'De Kilt' út 1989 en 'it Noarden' ( 1990 ). Beiden publikasy's binne in beperkte oplage bij 'Omnia Currunt' in Enkhúzen ferskenen. Fan 'it Noarden' binne mar 99 eksemplaren útkommen. Eén fan dy dichtbundels hew ik dus. Ok nňch met un bysondere opdracht fan de skriever! Theun de Vries het in de derteger jaren in de bibleteek fan Sneek werkt. Un moai gedicht, en fandaach ňk wel toepaslek, fyn ik ut fňlgende fers:
Hie ik in beam west
Dan hie ik stean wollen
Oan ien fan dy lytse tsjerkhôven
Omheind efter mânske liguster.
Dęr komme hja dan sneintemiddeis
Om nei de sarken te sjen,
Wat wylde gerzen wei te roppen
Of moas fan in namme te skrabjen.
Ik woe harren wat tanúnderje
Sűnder dat se it fernamen,
En ien dy't it langst bleau
Ienlik, űnferweechlik op har bank,
Dimmen beskaadzje.
Als ik een boom was geweest
Dan had ik willen staan
Bij een van die kleine kerkhoven
Omperkt door zware liguster.
Daar komen ze dan op zondagmiddag
Voor een blik op de zerken,
Om wat wild gras weg te wieden
En mos van een naam te krabben.
Ik zou hun iets willen toeneuriën
Zonder dat ze het bemerkten,
En ik omgaf een die het langst bleef
Eenzaam, roerloos op haar bank,
Met ingetogen schaduw.
Ut: T. Oppewal en P. Boorsma (ed.), Spiegel van de Friese poëzie van de zeventiende eeuw tot heden. Amsterdam 1994.
R.I.P. Theun de Vries!
|
| |
