| |
 |
1 november om 08:19 |
| |
De dach na dé wedstryd
‘ Felisiteard met dizze fantastise nederlaach! ’ Dat is gek om te horen, mar deze gelukwęns kregen foarsitter Harm de Wagt en trener Jan Vlap gisteravend na afloop fan de foetbalhappening O.N.S. – Ajax. Wat un feest om dizze wedstryd, wat un positieve gelúden over O.N.S. en al dy frijwilligers dy’t dagenlang in de ban fan de wedstryd weest binne. Myn eigen persoanlek ferslach, dat ik doën sal in un altal blogs. Laat ik mar beginne met ut wedstrydferslach fan Niels Engelmoer, dat hij fannacht nňch naar mij mailde, toen ik al op 1 oar lach:
Ajax bijna bij de poot genomen door O.N.S.
Tot de 74e minuut stand houden met een 34-jarige aanvoerder als boegbeeld. Om daarna met maar 0-2 te verliezen van regerend landskampioen AFC Ajax. Het overkwam ONS Boso Sneek voor maar liefst 7500 man publiek. "Toch is verliezen nooit leuk", aldus Sandor van der Heide tijdens de ereronde langs het publiek.
Door; Niels Engelmoer
Een ereronde hadden de spelers van ONS wel verdiend. Als leeuwen gevochten, tactisch sterk gespeeld en ondanks het soms lachwekkende verschil in fysiek en vooral snelheid dit prima gecamoufleerd. Personificaties hiervan de gebroeders de Wagt. Centraal achterin gaf niemand vooraf een stuiver voor hun kansen tegen snelheidsduivels als Lukoki, Hoesen en Boerrigter. Die ook inderdaad snelheidsduivels bleken. Alleen als buitenspelers Boerrigter en Lukoki doorkwamen stond één van de de Wagts, tot de blessure van Leo meestal Leo daarna Chris, klaar om rugdekking te verzorgen. En centrumspits Hoesen werd op basis van genoeg ervaring continue buitenspel gezet.
Voor rust speelde ONS gewoon mee met Ajax wat zwaar tegenviel en alleen in linker centrale verdediger Stefano Denswil een positieve uitzondering had. Tactisch speelde ONS goed en het had in Curty Gonzales een aanvaller die mee kon op dit niveau. Sterk, snel en gepassioneerd. En een paar keer levensgevaarlijk. Verder viel vooral Ajax tegen.
Nadat iedereen dacht dat Frank de Boer in de rust de bekertjes thee wel richting Joure zou schoppen veranderde er eigenlijk heel weinig. Alleen Lasse Schöne begon zich aan de malaise te onttrekken. Waarna Sandor van der Heide dacht, dat kan ik ook. Enkele geniale ingevingen met dito balbehandeling deden denken aan dat van der Heide met een wedstrijd als deze eigenlijk zijn carričre had moeten afsluiten. Maar dan wel in Ajax-shirt na een jaar of 10, met nr.10, dat gedragen te hebben.
Tot de 71e minuut. 0-0 nog op het scorebord en Frank de Boer zag zich genoodzaakt Christian Eriksen in te brengen. Aan de andere kant viel de tot dan toe soevereine Leo de Wagt uit met een blessure. Spelers als Eriksen zullen we nog maar weinig in Sneek zien. Fluwelen balbehandeling, het wegtrekken uit de spits en de heerlijke steekpassjes. Allemaal op goede snelheid, allemaal op het goede been.
Maar goed, terwijl Eriksen erin ging, moest aanvoerder Leo de Wagt het veld verlaten. Klaas de Vries moest erin en niets ten nadele van hem, Leo de Wagt wist precies hoe het moest staan, had al 74 minuten ervaring. En die ervaring kón Klaas de Vries niet terugpakken.
Het ging dan ook mis. Eerst het laten vallen uit de spits van Eriksen, balletje ingespeeld krijgen, draaien en op precies de goede snelheid meegeven aan Viktor Fischer, het meest veelbelovende talent wat echt tegenviel vanavond, die door het centrum door mocht lopen en beheerst scoorde. Daarna een vrije trap die Stefano Denswil met links onberispelijk raak schoot. Ivan Landlust, de goede keeper vanavond, kon er niet bij, 0-2. Ook de eindstand!
"Een zakelijke overwinning, gauw inpakken en wegwezen", dat waren de overheersende gedachten bij de Ajacieden. Toch moeten de jonkies van Ajax zich zorgen maken. Op Denswil na lijkt een basisplaats ver weg.
En ONS......Dat koesterde de gedachte dat er alleen maar winnaars waren vanavond.
 |
| |
