| |
 |
12 febrewary om 18:35 |
| |
Ut foëtballen oulast, mar ik hew my nyt ferfeeld dizze dach. Ik kan ut woard 'ferfele', mar nyt as ervaringsdeskundege. Froeger speulde ik altyd al, en dat is in de loop fan de jaren eigenlek noait feranderd. Ik speul nòch alle dagen. Literatuur is su'n speultsje. Fandaach hew ik ut Boekewikegeskink 2005, skreven deur Steven Hotse Piter de Jong lezen en ik bin metéén met ut resênsyskriëven begonnen. De resênsy mut eigelek donderdach met in ut Sneeker Nieuwsblad. Sal òk wel lukke.
Fanmiddach kreech ik fan Red un mailtsje dat ik brúke mach op ut dachboek. Red mailt òk altyd in ut Snekers en ik nim ut hier letterlek over:
" Nar aanlieding van dien dagboek van 8 febr. j.l. en dien neiskierighied voor weetsjes, Nynke van Hichtum’s Afkes Tiental is skreven naar de belevenissen van Walter Feenstra sien gezin , een takje ût de Cornelis Wybes ( a.d.1651 ) Feenstra-boom wèrin ok mien familie wat sprûtsjes in de pruttelpot het gaarkookt.
An ut Groatzân , tweede portiek rechts van de Skarnestraat ( Bertus Poiesz steegje ) woonde mien tante Wiepkje Feenstra , noemt naar dezelfde Wiepkje wèr Afkes Wiepkje ok nar noemt is.
Dizze tante was vroedvrouw en het suwat half Sneek ût de jaren 50 - 60 de wereld in holpen, vooral gereformeerden !! Ze was dan ok in dienst bij ut Gereformeerd Verpleegtehûs .
Ik weet nog dat ik een keer bij har op bezoek was en ze vertelde ( ik was al twee hânnen) dat ze die dag wel een heel speciale bevalling metmaakt had, een jonkje , een nakommerke , een vreseluk jankertsje die’t op ut moment dat ‘ie d’r ûtfloepte een vreseluk grote bek opzette en met een grote straal de witte skort van mien tante vergeelde.
Achter in de tûn van ut verpleegtehûs groeiden toen sumar plantjes met poatsjes en jaren later een paar honderd meter verder de Nauwe Noorderhorne ût waren die plantsjes ûtwaait en evolueerd tot poëzieplantsjes op Tjalsma-poaten."
Red het un dikke dúm, mar kan ut prachtech sêge, miskyn skriëft de oud-O.N.S. foetballer syn memoires nau't ie in de FUT sit!
|
| |
