dagboek > overzicht
Dagboek febrewary 2005Bekiek hele maand 
 
13 febrewary om 19:59
  Sundach is fan ouds poëzy-dach foar mij. Froeger, ( ferdamme wat lul ik tňch un soad over froeger! ) froeger song ik op dizze dach poëzy: “ De Heer is mijn Herder”, en mear fan dat moais. Teugenwoardech lees ik op de ‘Dach des HEEREN’ faak poëzy-boekjes. Fanmňrren un fantastys moai fers fan Rense Sinkgraven ( 1965 ). Ik wil ut jum nyt onthouwe, ut het alles met ut ferhaal over de ferloren Soan út de Bibel te maken. Ut fers is su:

Verloren zoon in Groningen

Na jaren
verslaafd te zijn geweest
was hij afgekickt
en keerde
terug naar huis
Vader zag hem
en riep:
Moeder, kijk eens
wie daar aan komt,
onze Rinus.
Dan heb ik vijf aardappels
te weinig geschild,
antwoordde zij.

At je su dichte kanne, dan binne je der seker fan dat je un groat publyk bereike. ‘Sinkgraven noemt de dingen bij de naam, sonder dat dizze dęrmet ééndúdech wurdt. Soms heftech, soms romantys’, seit un andere dichter, Bart FM Droog. Ut is poëzy dy’t ik geweldech waardeare kan. Hearlek!

Fanmiddach hew ik in Winaam weest, op de klei un endsje boven Harlingen. In de Herfňrmde kerk fan ut dorp. Dęr was om 16.30 uur de presentasy fan Abe de Vries syn tweede bundel ‘In waarm wek altyd’. De Vries het ut earste eksemplaar an syn oud-skoalmeester De Haan anboaden. Ut boekje siet der prachtech moai út en earlek is earlek ik bin fanmiddach in de auto stapt met in ut achterhoofd de gedachte ‘ňk wel aardech foar dy jonges fan útgeverij Bornmeer dat ik myn kňp us even siën laat’. Naast de anbieding fan de gedichtebundel waren der fanmiddach optredens fan fier dichteressen: Janneke Spoelstra, Grytsje Schaaf, Matty de Vries en Albertina Soepboer. Groatste indruk fan ut frouwekwartet maakte Matty de Vries op mij. Wat un geweldege performance het dy meid! Foar mij un openbaring, ik siën út naar har debútbundel! Tamara Schoppert speulde un klassike monolooch. Indrukwekkend om dat un su’n kouwe kerk te speulen.
Ik hew fanmiddach nyt allienech lústerd, mar ňk praten. Onder anderen met Arjan Hut, de stadsdichter fan Liwwarden. Un hele aardege kearel. Denk ik.