| |
 |
24 maart om 19:52 |
| |
Jarne Rijpma & Sarah Spruijt beste debaters, Neele Dijkstra beste essayist
Fanmňrrenfroech mocht ik tegare met Manon Talman, coördinator Kunstbende en Albert Pasma, Stichting Literaire Activiteiten Sneek de beste debaters en essayisten fan Sneek e.o. beoardele.
Wat un hooch nivo, wat en geweldege debaters en wat un andacht foar de poëzy! Prenstatňr André Acoord stak ut ok nyt onder stoelen & banken. Wij as jury likemin. Ut was un feestje dęr in ut Theater an de Westersingel.
Presentatňr André Acoord
Bij de essayisten ging de earste pries naar Neele Dijkstra. Har essay staat hieronder te lezen. Jarne Rijpma en Sarah Spruijt salle Sneek ferteugenwoardege in de landeleke finale fan debaters. Ut festival wurdt op 27 mei in Amsterdam houden.
De integrale tekst fan Neele Dijkstra:
ESSAY 7– NEELE DIJKSTRA V5D: Mijn naam is Neele Dijkstra en in mijn essay bespreek ik twee gedichten van Ilja
Leonard Pfeijffer.
Gemaakt door één, gevoeld door allen
Er zijn maar weinig dingen van jou alleen. Wat je hoort, wat je leest: die dingen deel je met anderen.
Het geluid van een vogel klinkt voor iedereen hetzelfde, maar het gaat om het gevoel dat je daarbij krijgt: dát is persoonlijk. Gevoelens zijn van jou alleen.
Zo gaat het ook met poëzie. Een tekst is een tekst.
In een verhaal staat er wat er staat, maar bij een gedicht gaat het om het gevoel dat je erbij krijgt.
Bijvoorbeeld bij het gedicht ‘Air’ van Ilja Leonard Pfeijffer. Als je het zou lezen omdat je je wilt inleven in een avontuur, zal je er niet veel snappen.
Maar wanneer ik het lees terwijl ik me open stel en het interpreteer als een wolk emoties, wordt de betekenis opeens duidelijk. Dit is een gedicht vol gevoel, met metaforen waar ik even over na moet denken.
Het doet me denken aan verliefdheid en aan de storm van verschillende emoties die je soms kunt voelen, maar die haast onbeschrijflijk zijn. Ik denk dat het gedicht daarom enigszins warrig aandoet.
Ilja Leonard Pfeijffer is ook de dichter van mijn tweede gedicht, “Geen haiku”.
Dit gedicht bevat geen metaforen en er zit humor in.
Na het lezen van dit gedicht barstte ik meteen in lachen uit. Het is zo’n absurd gedicht dat ik me afvraag wat de dichter er precies mee bedoelt.
Voor mij gaat het in ieder geval over de typische onderwerpen van poëzie zoals vlinders en zweverige gevoelens, die iets teveel worden gebruikt.
Bij sommige gedichten is het meteen duidelijk dat de dichter iets zag waarvan hij dacht: ”hier kan ik een goed gedicht over maken want dit is een echt gedichten-onderwerp. ‘
De gedichten spreken elkaar dus enigszins tegen, want het onderwerp van het eerste gedicht is juist zo’n onderwerp wat het tweede gedicht bespot.
Poëzie moet een emotie bij je teweeg brengen, of dat nou liefde is of vrolijkheid, verdriet of woede.
Zo wordt het gedicht van iedereen, hoewel er maar één is die het geschreven heeft.
|
| |
