| |
 |
29 maart om 18:43 |
| |
Sneker Befrijdingsdach
Jan Altenburg kwam ter weareld op Sneker Befrijdingsdach
De kaartferkoop foar ut Groot Sneker Bevrijdingsconcert op 15 april a.s. in de Groate - ňf Martinikerk ferloopt foarspoedech. Da's moai! Ok krije wij as ňrganisasy ferhalen en anekdoates over dy memorabele befrijdingsdach binnen. Ut aflopen weekend ok ut fňlgende bysondere bericht:
BEVRIJDINGSDAG SNEEK 15 april 1945
In de nacht van 15 april beviel mijn moeder van mijn broertje en naar "goed" Rooms gebruik moest het kindje nog dezelfde dag worden gedoopt, want als er iets erg gebeurde, kwam het kindje niet in de hemel en mijn ouders geloofden dat blijkbaar ook.
Het dopen was voor 's middags besproken met meneer Deken van Galkom en het koetsje met paarden geregeld. Papa, tante met de baby want tevens meter, en ik als 2-jarige hummel.
Het was al erg rumoerig in de stad en er werd afgesproken de koets maar aan de achterkant van de kerk - op de Rienck Bockemakade - te laten wachten. Eenmaal binnen - het dopen was al achter de rug - ineens oorverdovend lawaai van vliegtuigen en schieten, we konden onmogelijk naar huis terug.... De man op de bok van het koetsje werd snel weggestuurd door "tante" Griet de huishoudster, het werd te gevaarlijk.
Ik schijn gezegd te hebben: "hoort moffen" en we zijn via onderaardse (?) "gewelven" die ik me zelfs herinner, uitgekomen in de tuin van de koster die naast de kerk aan de Singel woonde.....
Uiteindelijk zijn we lopend en dicht tegen de gevels aangedrukt (want er werd nog steeds geschoten) toch veilig thuisgekomen.
Mijn moeder had ondertussen doodsangsten uitgestaan, om ons, om haarzelf, om ons huis.... terwijl wij in de kerk waren vonden de duitsers het nodig om voor de aftocht nog even De Waag in de lucht te laten vliegen, enkele honderden meters van het kraambed vandaan!!!
Maar al snel werden de eerste vlaggen uitgestoken, waarna het gerucht ging om ze maar snel weer binnen te halen omdat er nog steeds werd geschoten en er zijn zelfs nog enkele Snekers bij omgekomen, zo jammer op het allerlaatste moment....
Enfin, toen de Canadezen door de straten reden en de stad één vlaggenzee was, mijn moeder niet uit bed mocht (pas na 10 dagen) en iedereen op straat, toen was het eindelijk feest!
In ons geval wel héél erg feest en zijn hele jeugd dacht broerlief dat al die vlaggen speciaal voor hém werden uitgestoken.
15 april a.s. wordt hij dus 70 jaar en is Sneek 70 jaar geleden bevrijd. Zoals ieder jaar gaat bij ons de vlag uit, de vlag van mijn moeders ouderlijk huis (mijn grootouders dus) de vlag die de BEVRIJDING nog heeft meegemaakt......
Al zie ik elk jaar steeds minder vlaggen en
ooit weet niemand meer wat 15 april 1945 voor Sneek betekende, vandaar dit verhaal.
Bety Engwerda-Altenburg
Ok un andere moai ferhaal kreech ik nňch maild, dat fňlgt later. |
| |
