| |
 |
29 júny om 19:10 |
| |
Digi-Taalhuis
Fanmňrren hew ik as 'meunsternimmer'( mňnsternimmer ) in de útsending fan Jacob Stelwagen syn radioprogramma wat ferteld over ut Digi Taalhuis.
Hieronder ut interview dat ik met Hennie Soepboer had over ut Digi-Taalhuis. Ut artikel is overigens ok online te lezen op GrootSneek! Siën hierfoar www.grootsneek.nl
Digi-Taalhuis wordt vooral bezocht door allochtonen
Alle bibliotheken in Fryslân hebben in 2013 het bondgenootschap laaggeletterdheid van Stichting Lezen en Schrijven ondertekend. Deze stichting is in 2004 opgericht door Prinses Laurentien. Naast bibliotheken hebben ook partners als gemeenten, UWV, vrijwilligersorganisaties en welzijnsinstellingen zich hieraan verbonden.
Samen ontwikkelen de leden van het bondgenootschap activiteiten om laaggeletterdheid in de regio tegen te gaan. Fryslân telt 70.000 laaggeletterden (landelijk 1,6 miljoen). Het streven van het bondgenootschap is om in 5 jaar het aantal laaggeletterden in Fryslân met 10% te verminderen. Het opzetten van een Digi-Taalhuis is een van de activiteiten om dit doel te bereiken. Ook in Sneek is zo’n Digi-Taalhuis gevestigd en wel in de bibliotheek aan de Wijde Noorderhorne.
Het Sneker Digi-Taalhuis werd vorig jaar september officieel geopend en de toeloop is groot. Echter niet van autochtone Snekers en Súdwesthoekers, maar voornamelijk allochtone Nederlanders weten het Digi-Taalhuis in de Sneker bibliotheek te vinden. Groot Sneek sprak met Hennie Soepboer, coördinator/contactpersoon van het Digi-Taalhuis.
“Van 1,6 miljoen mensen in Nederland die niet kunnen lezen en schrijven zijn er driekwart autochtoon. Het percentage legt op het platteland nog hoger, dat betekent dus dat 1 op de 9 mensen moeilijkheden heeft met lezen en schrijven. We praten dan in de leeftijdscategorie van 16 tot en met 65. Bij de laatste onderzoeken zijn de 65-plussers ook meegenomen en daar ligt het percentage nog weer veel hoger. Dat de bibliotheek uitgekozen is om als centrale plek te fungeren voor het Digi-Taalhuis heeft uiteraard te maken dat de drempel hier niet zo hoog is”, vertelt Soepboer.
Dat er nog steeds zo weinig autotochtone Nederlanders de weg naar het Digi-Taalhuis weten te vinden heeft Soepboer wel een verklaring voor.
“Ook voor deze groep geldt dat ze in feite uit de kast moeten komen. Mensen die niet kunnen lezen en schrijven kunnen dat ontiegelijk verbloemen. Ik weet een verhaal van een man van 75 jaar die de lagere school nooit heeft afgemaakt. Als boerenjongen groeide hij op tussen de weilanden en de vogels en het boerenwerk was zijn lust en leven. Zodra hij met school ophouden kon, hield hij op, hij verdiende zijn geld met de handen. Kwam bij zijn vader aan het werk, hij wist zich prima te handhaven.
Hij kreeg op zijn achttiende verkering met een meisje dat wel kon lezen en schrijven. Daar moest hij wel bekennen dat hij niet kon lezen en schrijven. Dat kwam aan het licht toen zij wilden trouwen en er bij dominee een liturgie opgesteld moest worden. Ze hebben dat met z’n tweeën klaargemaakt. De man is nu oud en zijn vrouw inmiddels overleden.
Toen zijn vrouw in het ziekenhuis lag kreeg hij allemaal informatie waarmee hij geen kant uit kon. Zijn kinderen kwamen thuis met de laptop, zijn vrouw las graag en hij kon dat allemaal niet. Vereenzaming voor hem was het gevolg. Toen zijn vrouw overleden was en hij ging verhuizen kwam hij op zolder de trouwliturgie tegen.
Dat was voor hem het moment om zich aan te melden op een taalcursus, niet bij ons maar bij een ROC. Daar hebben wij uiteraard geen enkele moeite mee, het is wel illustratief. Er komen hier allemaal mensen uit andere landen naar het Digi-Taalhuis.
Dat het Digi-Taalhuis meer is dan een educatieve instelling weten Soepboer en de vrijwilligers die in het huis werken ook. “Ik wil praten”, zei een vrouw die na jaren pas een status kreeg en in het Digi-Taalhuis kwam.
“Door hier mee te doen, vergroot zij wel haar taalschat. Voor de sociale contacten is de bibliotheek ook super belangrijk!”
De mensen kunnen twee tot drie keer in het Digi-Taalhuis terecht op dinsdag- en donderdagmiddag en op donderdagavond is er ook gelegenheid om te komen. Er zijn prachtige digitale programma’s, waaronder oefenen.nl, waarop de taal op verschillende niveaus geleerd kan worden. Het Digi-Taalhuis is achter in de bibliotheek gevestigd.
“Probleem blijft om de autochtone Snekers hier nu ook te krijgen, in grotere steden lukt het iets beter om deze mensen over de drempel te krijgen. Er moet blijkbaar iets cruciaals in je leven gebeuren om die stap naar het Taalhuis wel te maken, zoals bij die man van 75 jaar. Hij heeft uiteindelijk schrijven geleerd en een zelfgeschreven kaartje met het woord ‘onbeschrijfelijk’ ligt op het graf van zijn vrouw.
In Smalingerland proberen ze nu mensen door middel van een theatrale voorstelling te bereiken die laag of helemaal niet geletterd zijn. We zullen ook hier de boer op moeten om de mensen te bereiken.”
Als we even later in het Digi-Taalhuis zijn, blijk inderdaad dat er allemaal allochtone Nederlanders bezig zijn met de verschillende cursussen. De oranje T-shirts die tijdens de opening gebruikt werden hangen er nog keurig. Aan de voorkant teksten in een onbekende taal, die wethouder Bakker van SWF toen mocht lezen, wat haar uiteraard niet lukte. Toen de dragers van het T-shirt zich omkeerden kon ze het wel: “Lezen, iedereen kan het leren!"
 |
| |
