Dat Toots Thielemans fanmňrren naar de Overkant fertrokken is, is dúdelek. Op de sociale media ontploft ut hast fan stukjes, blogjes en IM over de múzykfirtuoas. Myn herinnering an Toots Thielemans syn múzyk is un aparteneen. Un antal jaren leden waren wij op Amelaan in un klein familyhotel. Niks mis met Amelaan en ok niks mis met ut hoteltsje.
Wel met Toos! Op dy bewuste mňrren wurde wij om un uur ňf seuven wakker fan gegil op’e gang. In earste instaansy docht ik met myn slaapdronken kňp dat der un echteleke rúzy út ‘e klauwen liep.
Ut geraas bleef mar deur gaan en ik besloat in myn onderbroekje de gan op tegaan om te siën wat der an de haan was. Ston dęr un frou op leeftyd hystearys te gúlen. Se riep tussen de lange úthalen allienech mar fan TOOS TOOS TOOS! Nadat mij dúdelek wurden was dat der yts nyt plús was met Toos ging ik naar de kamer naast dy fan oans. Dęr lach Toos roerloas in de kussens, ut leven was der su te siën al even út. Ik hew de frou un glaske water geven, de resepsy fraagd om un dňkter te bellen, kňrtom ut hele ritueel op gang setten.
Toen alles achter de ruch was, saten we in de ontbijtsaal fan ut hotel en ňf de duvel der met speulde klonk út de lúdsprekers de múzyk fan Toots Thielemans. Ut nummer? De begintune fan de misdaadseary Baantjer! De titel had ik al klaar: de doad fan Toos op Amelaan!
