| |
 |
30 augustus om 16:51 |
| |
Geworteld in de Noorderhoek!
Toefal kanne je ok wel us opsoeke! Dat deed ik gisteravend mar wear us tidens un fytstňchtje deur de buurt dęr’t ik groat wurdde. Ik kwam Jopie teugen op un fyts met un kyndersitsje foarop. Jopie sach der gelukkech goëd út en we hewwe hearlek met mekaar staan te praten.
Jopie seit úteraard Henky teugen mij, omdat we dat froeger ok al deden. Prachtech om al dy ouwe ferhalen op te halen in un mankelike súver sentimentele bui. Jopie en ik saten op deselde skoalen. Earst de Eben Haëzer bij de Groate Kerk en later op de Groen van Prinstererskoal.
Jopie had alle kenmerken fan wat se later ADHD noeme súden. Ik ston ok nyt achteran toen se de ADHD-genen útdeelden. Gelukkech troffen we un steltsje skoalmeesters dy’t hun tiid fer foarút waren, pedagogen fan ut súverste water dy’t gyn etiketsjes plakten.
At der us un kwekelingmeester bij oans in de klas was dy’t ‘praktykeksamen’ doën moest nam meester De Vries syn hoan, un brúne bokser met naar skoal. “Zeg Jopie wil jij de hond wel even uit laten?”
Ferfňlgens sagen we Jopie de rest fan de mňrren nyt mear teruch in de klas en was ut foar de kwekelingmester un stuk rusteger weest. Kiek twee muggen in één klap! Jopie genoat fan de natuur en de meester in spé kon syn leskes in alle frede geve!
“En dy groëntetúntsjes, midden op ut skoalplein, weetst dat nňch wel Henky?” ‘Tuurlek weet ik dat nňch Jopie!’
“Ik ferboude myn eigen krňpkes slaad en selfs in de somerfakaansy waren we dęr te finen. Gynéén haalde ut in syn harses om de groënte út un ander syn fierkante meter paradys fut te halen!”
En su lulden Jopie en ik de tiid teruch op ut fytspad an de Worp Tjaardastraat. En ut foëlde ferrekte goëd. Binnenkňrt sal ik naar Jopie toe, hij woant nňch alyd in de Eeltje Halbertsmastraat.
De titel fan ut interview hew ik al boven dit blogje staan!
|
| |
