| |
 |
16 desember om 11:16 |
| |
Stef Bos: ‘Een poëtische dominee…’
Sneek- Het podium van Theater Sneek is gisteravond om 20.15 gedempt verlicht, als Stef Bos en z’n band er op plaats nemen. Dan zingt Bos het openingslied ‘Rivier van tijd’, met het prachtige refrein ‘Het leven is een sprong in een rivier van tijd//De stroming die beweegt het landschap trekt voorbij.’
De toon voor de rest van wat een indrukwekkende poëtische avond zal worden is gezet. Het nieuwe theaterprogramma van Stef Bos draagt de naam ‘KERN’ en er volgt uitleg hoe het programma ontstaan is. Meestal vind ik uitleg vervelend als ik bij dichters zit die optreden. Bij Bos is het anders, hij is dichter, tekstschrijver en zanger tegelijk, maar hij is vooral zich zelf.
Schoonheid van de vergissing
Stef Bos vertelt:"KERN werd geboren door een verspreking in een gesprek met mijn zoon. Toen ik hem vroeg wat hij later wilde worden en hij geen zin had die open deur in te trappen wilde hij een grap maken door mij hetzelfde te vragen ‘Papa, wat wil jij later worden als je groot bent?Maar hij versprak zich en vroeg….’Papa,wat wil jij later worden als je dood bent?’Daar werd voor mij KERN geboren. De schoonheid van de vergissing…wat een vraag om te stellen….veel interessanter dan de oorspronkelijke vraag”
Daarna gaat het op indrukwekkende wijze los, de ene poëtische parel na de andere volgt. Het is ademloos stil in de Sneker Theaterzaal. Wat Bos zingt en vertelt, dat doet er toe. Hij pakt het publiek bij de strot en laat niet meer los. De universele thema’s van het leven komen voorbij: het begin en het einde van de liefde, het nieuwe leven,de schoonheid van het ouder worden, de vriendschap en in ‘Het roer moet om’ gaat het over de actualiteit.
Ik doe nog een poging om in het schemerlicht aantekeningen maken, maar geef het na tien minuten op. Ik laat mij meevoeren door deze taalvirtuoos, geniet van z’n heerlijke stem. Luister na wat hij te vertellen heeft, en dat is veel. Heel veel! Het moet bezakken, het moet na gelezen worden.
Preekt Stef Bos? Nee, hij vertelt als een poëtische dominee:
Later als ik dood ben
wil ik een ander leven
Niet meer altijd bezig met wat geschreven staat
Een laatste strohalm zijn voor wie het niet meer weten
Een vlinder die voorbij vliegt en alles lichter maakt
En dan de muzikanten om Stef Bos, stuk voor stuk toppers, waarbij pianist Steven Cornille gisteravond bijzonder op dreef was. Er waren momenten bij dat Cornille alle aandacht trok, wat een passie!
Stef Bos zoekt en vindt voortdurend het contact met het publiek, zijn publiek. Met het meisje Iris(11) dat in de zaal zit met haar ouders. Hilarisch als hij juist dan over het ontstaan van de mens begint. ‘Uiteindelijk zijn wij allemaal winnaars, omdat ons zaad het geluk had uitverkoren te worden…’
Na de voorstelling, waarvoor Bos cs een ovatie ontvangen, blijkt hoe ‘echt’ hij is. In de foyer neemt hij alle tijd voor zijn fans en luister met oprechte belangstelling naar hun verhalen. Hij schuwt het pastorale niet!
|
| |
