| |
 |
20 febrewary om 15:26 |
| |
Hilaritas overwint ook bij Sara Kroos de depressie
Taboes zijn er om doorbroken te worden, vind ik maar nog veel belangrijker vinden de meeste cabaretiers. Een van hen is zeker Sara Kroos. Gisteravond was Kroos aanwezig in Sneek en dat heeft de uitverkochte grote zaal van Theater Sneek geweten, zeker de rochelende bezoeker op rij 7 en de appende dame op rij 1(!). Ja, dat moet je maar doen tijdens een voorstelling van Kroos, dan ben je aan de beurt!
Het adrem reageren is en van de sterkste punten van deze cabaretičre , die never nooit niet een voorstelling voort laat kabelen op de automatische piloot. Het is fris, sprankelend, komisch, actueel en vooral confronterend. Dat laatste als het gaat over depressie, een beladen onderwerp waar je liever niet over praat. Voor Sara Kroos geldt dat niet, zelf ervaringsdeskundige, klapt ze er met een indrukwekkend persoonlijk verhaal in dat ze in een breder perspectief plaats van hoe wij (!) met depressieve mensen omgaan.
Kroos maakt het onderwerp hilarisch en is daardoor in mijn optiek op voorhand al winnaar, omdat hilaritas het altijd nog wint van narigheid. Ze steekt vooral de draak met ongetwijfeld goed bedoelde adviezen. Maar deze dame moet fucker-de-fuck niets van gelukseenden hebben die bijvoorbeeld adviseren om te gaan hardlopen in fel fluorescerende hemdjes om nog maar te zwijgen over allerlei zweverige goeroes.
Wat een kostelijke persiflages van zweefteven die moralistisch prietpraat verkondigen. Kroos heeft er tijdens haar depressies blijkbaar niets aan gehad, net zo min dat ze baat had bij het eten van veel fruit. Of ze moesten een banaan als giraffe met oogjes van blauwe besjes voor haar hebben versierd, dan lust ze er zo wel zeven stuks van.
Het komische talent van Sara Kroos zorgt ervoor dat het geen loodzware avond wordt, maar het blijft echt wel zwabberen als je getroffen wordt door een depressie, zo weet deze zeer getalenteerd cabaretičre duidelijk te maken. Eerst de dildo’s en daarna de depressie, is het motto van Kroos. Komisch hoe ze over haar overijverige hulp vertelt, die de niet opgeborgen dildo’s een schoonmaakbeurt geeft!
Indrukwekkend, het pakte mij bij de strot, hoe ze kort daarna volkomen uitgeteld op een boomstronk over haar depressie verhaalt. Dat blijft de rest van deze week nog wel even bij mij!
Vanaf moment één, als het publiek de zaal binnenkomt is er op het podium een achtergrond van een dreigende lucht en drie dubbel geklapte paraplu’s, een omgewaaide oude boom die ongetwijfeld metaforen zijn voor hoe kut het leven soms kan zijn. Tel daarbij op de prachtige muziek die drummerpercussionist Rutger Hoorn en basgitarist Nathaniël van Veenen ( komt uit Heerenveen en schreef voor aanvang van de voorstelling gisteravond ‘Hoi Sneek tot suh’) maken en iedereen begrijpt dat het een indrukwekkende voorstelling wordt.
Een voorstelling die eindigt in de wachtruimte van een kliniek, het woord gebruikt Kroos overigens niet, waarbij de cabaretičre 91 jarige dame treft die haar toevertrouwt dat depressies eigenlijk nooit meer over gaan. Gelukkig overwint opnieuw de hilaritas want met een depressie kun je blijkbaar ook oud worden!
Een onvergetelijke voorstelling van een vrouw die iets te vertellen heeft en dat heel er goed doet. Kroos ik vond je gisteravond weergaloos! |
| |
