| |
 |
17 júly om 16:42 |
| |
Ut was un herhaling, mar dęrom nyt minder. Un programma op Omrop Fryslân TV. Klaas Jansma in gesprek met kunstenaar Jopie Huisman. Un boeiende kearel dy Jopie, en hij kon ut ok moai opsęge. Ik hew Jopie één kear in myn leven ontmoet, in syn museum. Op 28 november 1997. Ik was dęr met un groep learlingen.Foarou an ut museumbesoek hat ik fraagd of Jopie self ok even wat over syn skilderijen fertelle wú. Dat 'even' wurde un hele middach. Op un gegeven moment waren myn kyndes druk an ut tekenen in de museumsaal en Jopie en ik praten mar. Jopie ut meest. Ut klikte tussen oans. Ik had twee fan myn dichtbundels foar Jopie metnomen: 'deagewoandea' en 'Melkboerehonnehaar'. Un paar dagen later kreeg ik un haanskreven bedankbrief fan Jopie. Dy brief was eigenlek un resęnsy.
De laaste sin út de brief: "Met het herkennen van 't paradijs in mensen en dingen waar 'n ander achteloos aan voorbij gaat getuigd hij van zijn grote liefde voor het leven' Veel geluk! Jopie " Foaral ut gedicht over Sikke Procee sprak de kunstenaar an. Sikke was ok dan ok un levenskunstenaar
Ik had Jopie en Sikke seker un útnoadeging foar de bútendeurekspo 'Poëzy op Poaten' stuurd at ie nňch in dit ondermaanse was. Spitech de goeien gaan altyd earst. |
| |
