| |
 |
27 september om 10:55 |
| |
Wilde Gaanzen
De moaiste tiid fan de dach ferslaap ik meastal. Evech sonde om mňrrensfroech bij ut opkommen fan de son nňch in dromelaan te wezen. Alhoewel drome is ok moai werk. Ut is fanself ok groate flauwe kul om te sęgen dat de son op komt, ňf onder gaat. De son komt nyt op en gaat ok nyt onder. Lulkoek, we wete wel beter, ut is allienech spreekwoardelek. Mar goëd fanmňrren un prachtege sňnsopgang en ik was der bij. Hearlek dy herstmňrrens, met al dy spinnewebben en ferstilde gelúden. En sumar inenen hoarde ik se, wurde de stilte deurbroken: GAANZEN!! Ut mankelike gakjen ( jaja dit is su Frys as’t mar kan ) fan overfliëgende gaanzen! Ut dichtersbloëd begint te brúzen, súden je sęge. Forget ut, su gaat dat bij mij nyt. Ut sú nyt bęst weze at ut skriëven fan fersen ouhanklek weze sú fan de seizoënen. Sitten gaan en skriëve, su simpel is ut bij mij. Uteraard fandaach wear foetballe, diskear naar Workum, dat binnenkňrt ok bij Groat Sneek hoart. Myn profetise útspraak fan ' alles wat leit, leit bij Sneek ', kon wel us mear waarheid weze at ik self oait docht hew! |
| |
