| |
 |
1 ňktober om 15:32 |
| |
Un hearleke grize ňktoberdach. Kan ik intęns fan geniete. Gyn wonder ik bin un ňktoberkyn en gek op de herst. Eén fan de moaiste sinnen út de Friese literatuur fyn ik dan ok in un fers 'Kastanjes' fan J.H.Brouwer (1900-1981): 'In stille moarn en net it minst bewegen,/En net in stim dy troch de dize giet'
Kastanjes binne foar mij brún goud, ik draach ok altyd un kastanje bij my. Ut helpt goëd teugen reumatyk. Nyt dat ik reumatyk hew, mar dat komt natuurlek deur dy kastanjes...
Op dizze site, onder nieuws, ut ňktoberfers. Gaat ok over kastanjes.
Uteraard is herst, met al dy mist, regen en rňttende bladen, ok un mankelyk seizoen, mar ik hew der de laaste jaren nyt sufeul last mear fan.
Fandaach staan de rou-advertęnsy's fan Ids Boot in de krant. Ids, fan joads komou, mach dan midden in de oarlňchsjaren in Amsterdam te weareld komen weze, hij was un op en tňp Sneker. Over de doaden niks dan goëds, mar Ids was werklek un freeslek aardege kearel. Ik hew um in de twee jaar dat ik gręnsrechter bij O.N.S. 1 was ( in un wel heel gries ferleden) fan dichtbij metmaakt. Jaren later kwam ik Ids wear teugen, tidens un foarleesoptreden. Hij reagearde heel entűsiast op myn skriëverij, belde mij dęr ok over op. An ut begin fan dit jaar nňch. Hij was toen al erch siik. Fan oans ouspraak om nňch us even bij te praten is helaas niks mear fan terecht komen. De herinnering bliëft en dy is goëd. |
| |
