| |
 |
12 febrewary om 18:07 |
| |
Gyn strúkelstienen in gemeente Midden-Drenthe
“ Als je wat ouder wordt wind je je niet meer zo vaak op, zeggen ze. Maar er zijn soms momenten waarop die opwinding door je lichaam giert. Verbijstering, boosheid, onmacht, onbegrip en machteloosheid maken zich dan van je meester als er toch zo’n moment zich voordoet.”
Su begint Henk ten Oever syn jongste blog op www.henktenoever.nl Myn naamgenoat krijt dy gefoëlens fan boasheid nadat hij op’e website fan RTV Drenthe las dat ut kolleezje fan B. & W. fan de gemeente Midden-Drenthe negatyf reageard het op un fersoek om strúkelstienen in hun gemeente te plaatsen.
As halve Drent mien ik dat ik reageare mut op ut blog fan Ten Oever. Ik foël namelek eksakt su’n ferontwaardeging as Henk ten Oever. Na un twitterbericht over dizze onferkwikleke saak kreech Ten Oever tientallen adhesy betúgingen, węr’t ik mij graach bij anslút.
Ik sitear, met toestemming fan Ten Oever, út syn blog:
“ Voor hen die niet exact op de hoogte zijn van het fenomeen stolpersteine, in het nederlands simpel vertaald naar struikelsteentjes : in het trottoir worden kleine keitjes geplaatst met daarop een messing bovenplaat, waarin de naam gegraveerd staat van de verdreven en vergaste Joodse burgers uit Beilen. Of als extra in het Beiler scenario, de naam van de inwoners die er gewoond hebben en onderdak verleenden aan de door Adolf Hitler vervolgde Joodse medeburgers.
In de voormalige gemeente Beilen gaat het om 65 steentjes. Kosten: 20.000 €uro. Het geld kan niet het struikelblok zijn, want de stichting wil als het moet dit bij en via derden vergaren en dat zal geen probleem zijn. Nee, het college van B&W moet alleen toestemming geven om die steentjes te plaatsen omdat het op de openbare weg c.q. in het publieke domein gebeurt.
Burgemeester Jan Broertjes ontving deze week de organisatie persoonlijk, nam er een uur de tijd voor om hen uit te leggen dat ze geen toestemming kregen, omdat de gemeente met de 4 en 5 mei festiviteiten al veel deed aan herdenken en er in de gemeente al voldoende grote en kleine monumenten staan om aan de Tweede Wereldoorlog herinnerd te worden. Hij motiveerde de afwijzing ook nog als volgt en ik citeer de burgemeester bij de regionale omroep: “Zou iedereen zo’n steen wel voor zijn woning willen hebben?”
“ Onbegrip en ongeloof. Dat kan niet waar zijn om een afwijzing op deze gronden te baseren, dacht en denk ik. Als er nu één gemeente is in Nederland, die onlosmakelijk met onze oorlogsgeschiedenis van 1940-1945 verbonden is, dan is het wel Midden-Drenthe, omdat binnen de gemeentegrenzen het voormalig Kamp Westerbork zijn plaats had en het Herinneringscentrum zijn plaats heeft gekregen en vooral moet houden. De geschiedenis, hoe triest ook, moet ons veel leren voor de toekomst en een piketpaal zijn voor bezinning. Des te nobeler is het van de stichting Stolpersteine dat ze aan die steentjes een educatief programma en een (wandel-, fiets en/of auto) route wil koppelen.”
“ Als er ergens gesold en gesjoemeld is met het historisch besef dan is het wel in de gemeente Midden-Drenthe. In Beilen zijn de gemeentebestuurders er sinds eind jaren vijftig voor verantwoordelijk dat ongeveer alle oude gebouwen, die nog enig historisch besef vertoonden, konden of moesten worden afgebroken. Een top 10 of top 20 of top 30 is daar snel van te maken.
En in de voormalige gemeente Westerbork ‘regeerde’ ooit een burgemeester die alles op alles zette om de barakken van het Kamp Westerbork af te breken, omdat dit beeld zo slecht was voor het toeristisch imago van de gemeente.”
Ten Oever beslút syn blog met un fňlgende węns: “ Ik hoop vurig dat dit college van B&W zijn standpunt richting stichting Stolpersteine herziet. Zo niet, dan is de gemeenteraad het corrigerend orgaan en kan ze eindelijk wél eens een beslissing nemen die in historisch perspectief gezien de geschiedenis recht doet en toekomstige generaties duidelijk maakt dat er in Beilen meer is (geweest) dan foute beslissingen over het vernietigen van cultureel erfgoed.”
GUNTHER DEMNIG in Sneek
Ik kan syn węns allienech mar onderstrepe en hoop met Ten Oever dat ut dęr in Drenthe nňch ten goede keare mach. Ik kan mij nňch goëd herinnere dat Gunther Demnig, toen hij de strúkelstienen in Sneek dellei, mij fertelde dat der wel us minsen waren dy’t nyt un stienstje bij hun foardeur hewwe wúden: ‘ons huis wordt er minder waard door…’
Mňrren un mear persoanlek blog over utselde onderwerp op myn site.
|
| |
