| |
 |
16 april om 18:36 |
| |
Desolate Napjusstraat
Bitsje tryst gesicht om nyt te sęgen un desolate anblik fan de straat dęr't ik froeger woande: de Napjusstraat in de Noarderhoek. Wat soek ik dęr tňch? Spoarsoeke in ut ferleden? Ut maakt faak mankelyk, want wat foarbij is dat het weest! Ut sal nyt lang mear dure en de slopers komme om un groat gedeelte fan de húzen in de Napjusstraat plat te goaien. Oh nee, gyn sentimenteel gejammer fan myn kant, wel herinneringen.
Wij speulden as jonkjes deur de hele Noarderhoek, foetbalden op de plantsoentsjes wisten de wech in alle steegjes, waren wilde jonges in un arbeiderswyk. Toen ok al. Rúkt de Noarderhoek nňch utselde as 50 jaar leden? Hoar ik nňch deselde gelúden fan un halve eeuw teruch?
Siën ik nňch bekende minsen? JA! Inenen siën ik um skúvelen achter syn rollatňr, buurman Endstra! Un mantsje dy't futdaleks weet fan wie ik der één bin ( 'dou bist fan de krúdenier !'). Ik praat met Endstra, fraach naar syn leeftyd:' och jonge ik weet ut nyt eens su goëd mear, ik loof dat ik fan 1923 bin, mar wat doët ut der toe? Se breke hier de húzen af, mar ik bin der nňch! '
Ut ferleden is al feul groater as de toekomst, dat geldt foar oans beiden. Allienech het Endstra de alarmbel al letterlek om'e nek hangen. Ik mach un foto fan um make en dęrna ferfňlch ik myn wech.
An'e rane fan ut plantsoëntsje bij oans foarhús is de dikke boom un paar weken leden omsaagd hoar ik fan de húdege bewoaner fan oans hús. Gelukkech praat de jonge nňch Snekers: ' dy ouwe boom was su ferrot as't mar kan je...'
 |
| |
