| |
 |
17 april om 16:26 |
| |
" Als je niet voor iemands kwaliteiten gaat, moet je van zijn gebreken afblijven.”
Nee, bovenstaande útspraak is nyt fan mij, mar fan Emiel van Doorn. Ik sat fanmňrren onder syn gehoar in ut Posthústeater ( wat un smuk teater ok ! ) in Heerenveen. Foar de derde kear wurdde fandaach un Praktijk Skoaldach Fryslaan ňrganiseard. Dizze Pro-dagen hewwe as su’n soad onderwiesdagen altyd un tema. Diskear was ut tema PASSY! Dęrover gaat dit blogje ferder nyt, ik skriëf over de lezing fan Emiel van Doorn. Un hele aparte inspirearende kwibus út onderwieslaan, eentsje węr’t ik wel uren met prate wú. Dizze kearel het wat te fertellen, hij is nou nyt bepaald deursnee, gyn grize mús. Emiel looft onfoarwaardelek in de krachten, kwaliteiten en de ontwikkelingsmogelekheden fan elk mins.
Toen ik fanmňrren in ut roaie sachte Posthústeaterstoëltsje sat, moest ik regelmatech teruchdenke an myn oud-direkteur Joop de Boer út de Hommerts. Dy had dat ok, un onfoarstelbaar Jobs ( nee nyt dy Jobs dy’t momenteel in Sneek su in ut nieuws is ! )-geduld met kyndes. Ik hew un freeslek soad fan Joop leard. Emiel van Doorn het dat geloof ok in minsen, in syn powerpointpresentasy kwam ok een fan syn klassieke útspraken op ut witte skerm:
“ Als een begeleider niet voor de kwaliteiten van zijn cliënt/kind gaat, dan moet hij van zijn beperkingen afblijven! ”
Ut is su’n moaie útspraak, teminsten dat fyn ik as learkracht in ut Praktykonderwies, dat je al fluch de neiging hewwe ‘ Alles ’ wat Van Doorn seit met entűsiasme te ontfangen. Dat hoeft fňlgens Van Doorn nyt, hij wil der nyt eens bij weze at syn learlingen súkses hale, mar dat tersijde.
Emiel van Doorn is un man fan de praktijk, as jonkje fan 6 jaar kwam hij fanwege dysleksy, ADHD en un gedrachstoornis ( ‘ Ik ben contactgestoord! ’ ) in ut spesjaal onderwies terecht. Konstant kreech Emiel te horen wat hij nyt kon. Je kanne na gaan wat dit met syn selfbeeld deed, dęr hewwe je nyt un soad woarden foar noadech. Tňt hij in anraking komt met un learkracht dy’t wel in staat is om kontakt met um te maken. Fanaf dat moment wurdt ut jonkje Emiel um bewust fan syn talenten en dęrdeur groeit syn intrisieke ( fan binnenút ) motivasy om ergens an te werken węr’t hij ut nut fan insach. Om un lang (levens-) ferhaal kort te maken, Emiel komt in onderwieslaan terecht. Dęrover fertelde hij fanmňrren en wist mij te overtúgen dat kennis dy’t deur ervaring ferkregen wurdt ut kňstbaarst is. Bij Emiel staat de ontwikkeling fan kyndes sentraal en hij is dęr útgesproken posityf over.
Foto dy't Wim Hoekema gistermňrren fanút ut gemeentehús skoaten het. Plezierege Big Brother is watching you!
Gistermňrren bin ik der wear met myn learlingen op út weest, bij Sneker oarlňchsmonumenten langs. Ik geef ut je te doën om met un groep fan 12 kyndes dy’t se un etiketsje met ADHD, PDD NOS op ut foarhoofd plakt hewwe, deur un drukke stad te fytsen. Mar ik bliëf mar folhouwen dat it GYN ADHD’ers & su binne, se hewwe allienech de ferskynsels der fan, ut binne minsen ( kyndes ) dy’t ik un jaarke op hun levenspad begeleide mach.
Over wat myn infloëd is, hoor ik faak jaren later: ' we binne toen bij dy stienen frou langs weest, dat fon ik wel indrukwekkend! ’
Ik fon de toespraak fan Emiel van Doorn indrukwekkend, myn antenne sei dat ut goëd is wat hij fertelde. Dat hew ik lang nyt bij alle onderwiesgoeroes ňf minsen dy't pretendeare onderwiesgoeroe te wezen! Siën foar laaste opmerking eardere blogs over onderwies in Sneek!
|
| |
