| |
 |
2 maart om 12:32 |
| |
The Amazing Stroopwafels thús in Teater Sneek!
Wim Kerkhof fan The Amazing Stroopwafels is un fenomeen! Gisteravend na afloop fan un prachtech optreden in Teater Sneek ontmoette ik de man dy’t prachtege teksten foar dizze legendarise Nederlaanse band skriëft. Was der op ut poadium al un klik, staand an un taffeltsje na afloop fan ut konsert in de foyer flamde ut futdaleks tussen oans.
‘ Wil je iets van mij drinken? ’
‘ Nee, joh, dat hoeft niet ’.
‘Jij bent gezellig…’
‘Oké, doe dan maar een Chocomelk. Een koude Chocomelk, daar maak je mij blij mee…’
Su begint oans gesprek. Ik had de bęste man nňch noait earder sproken. Wist dat hij de frontman fan The Amazing Stroopwafels is. Al hast 35 jaar. Hij siët der un bitsje gek út met syn fette prúkje haar. Of is ut brylcreem wat hij der in smeard het? T-sjirtsje, bitsje ferwossen, gek pears jaske. Gewoan hangen bleven in de Sixties! Wim siët der úterlek wel un bitsje as Remco Campert út, mar dat tersijde. We prate over de literatuur, over de Dordtse Synoade. Over local heroes. Over thúsgefoël. We binne beide behoarlek nostalgys! Hij over de regio Rotterdam. Ik over Sneek. Der is gyn ferskil. De beleving is gelyk. De leefweareld ferskilt. Wim lacht at hij hoart dat der un resensent in dit teater sit dy't de stukjes in ut Snekers skriëft. Dat had hij al hoard. ' Joh...'
Ut konsert dat The Amazing Stroopwafels krekt foar 200 minsen geven hewwe is fan un ongekende naturelle skoanheid. Ik hew tňt nou toe nňch noait un groep siën dy’t op ut poadium staat te tee-en koffydrinken. De Stroopwafels doën ut wel, de thermoskannen staan binnen haanberyk!
Wim Kerkhof soekt de hele avend kontakt met ut públyk. De lui op’e earste rij sitte ongesjeneard met de foeten langút op ut poadium. Thús in Teater Sneek! Op un gegeven moment fraagt Kerkhof wie’t un boat het. Wie twee boaten het.
At un meiske ( waag ut nyt om har beperkt te noemen !! ) in de saal dan roept dat sij ‘ er wel drie heeft en ook nog een rubberboot ’, krijt ut kyn dry DVD’s fan de sanger. Normaal sproken ( wat is trouwens normaal bij dizze groep ? ) goait Kerkhof de DVD de saal in naar de gelukkege, mar met dry skyfkes wurdt ut even anders. Un frou op de foarste rij haalt spontaan un elastykje út har peardeflecht en geeft ut an de sanger. Probleem oplost. Later mut ut elastykje overigens wel wear teruch. Ut is súver absurdistys toneel! En hoe't Kerkhof met syn groate bas om gaat. Komys gewoan.
De overige bandlanden staan rustech op ut poadium, súver un bitsje autistys. Mar speule dat dizze mannen kanne. Jeuminikkus, wat un múzikaliteit op un paar fierkante meter bij mekaar. En dan de teksten fan Wim van Kerkhof, ut binne júweeltsjes:
Zeg opa vertelt U eens even over dat bombardement
De film brengt alles tot leven, maar U heeft de feiten gekend
Ja waar zal ik beginnen, ik weet van de hoed en de rand
Ik woonde toen in Delfshaven, dat was vlakbij de brand
Dat grote bombardement
De ramp die iedereen kent
Het sterker door strijd
Hield de stad overend
[ earste strofen út Vergeten Bombardement ]
Su’n fers ontroert mij tňt op de bonken, ut is foar mij púre poëzij. Light verse fan de bęste soart dy’t der mar is.
En wat te denken fan de tekst fan de ‘ Reus van Rotterdam ’:
Altijd samen met zijn vader
Zo groot als hij was er niet één
Hij paste in geen enkel kader
En keek over alles heen
Op de kermis een attractie
Spot en hoon waar hij maar kwam
Altijd mild was de reactie
Van de Reus van Rotterdam
Hij kwam uit het Oude Westen
Twee hoog in de Gouvernestraat
Met zijn schoenmaat 62
Rotterdammer in 't kwadraat
Op de kermis een attractie
Spot en hoon waar hij maar kwam
Altijd mild was de reactie
Van de Reus van Rotterdam
Op zijn verhoogde fiets gezeten
Werd hij door ieder nagestaard
Hij die, omdat hij ook moest eten
Zichzelf verkocht als ansichtkaart
Sinds de Euromast voltooid was
Amper 1 jaar na zijn dood
Leek het of als postume hulde
Rotterdam de lucht inschoot
Als ik zie vanuit de verte
Welke vlucht de Maasstad nam
Denk ik bij die wolkenkrabbers
Aan de Reus van Rotterdam
Altijd samen met zijn vader etc.
Ful foar de naam fan De Reus van Rotterdam, de naam fan un Sneker stadsfiguur in en je hewwe utselde gefoël! Wat Wim Kerkhof doët is ut oprichten fan monumenten foar de ware helden fan syn stad. Wat un soulbrother is hij!
Ut moaiste wurdt tňt ut laaste bewaard, ut klassieke nummer Oude Maasweg, węrfan’t ik de laaste strofe sitear:
'k Zit hier op de snelweg met een lege tank
Regen klettert op het dak
Ik zal nou wel naar huis toe moeten liften
Ik denk aan jou bij elke stap
In de verte blijft de Transit staan
Ik kom nooit meer van je los
'k Zie de Caltex in de nevel
Olievlekken op de Maas
'k Loop wel door maar ik kan nergens heen
't Regent nog steeds en ik voel me zo alleen
Nu 'k je nooit meer zie
Oude Maasweg, kwart voor drie
Nu 'k je nooit meer zie
Oude Maasweg, kwart voor drie
De teatertoer Eeuwige Vlam is foar mij un feest fan herkenning, un optreden su moai en puur dat je mar selden teugenkomme. Weargaloas gewoan. Su gewoan dat ut bysonder is, héél bysonder!
|
| |
