dagboek > overzicht
Dagboek jannewary 2016Bekiek hele maand 
 
18 jannewary om 18:21
 
Niets is sterker dan dat ene woord…





Uteraard hew ik ok al un moai laagje eelt op myn Feyenoordsiel kweekt in de aflopen jaren. Gyneen hoeft mij te fertellen ňf te mailen en al helemaal nyt lui út 020, dat ut al in de foarege eeuw was dat myn klup foar ut laatst kampioën was.
Ut gefoël Feyenoord sit freeslek dyp, krekt as ut Sneekgefoël, dat is nyt an te raken su dyp.





Gister un fantastise Feyenoorddach beleefd, fan mňrrensfroech tňt rúm na de wedstryd teugen dy 15Wattklup. Dy belevenis wurdde gister hieltyd groater, hoe dichter WE in de buurt fan Rotterdam kwamen. In Swollywood stapten der al heel wat Feyenoordsúppňrters in de trein richting Havenstad.





Naast mij kwam un roëtswarte jonge, fan oarsprong út Curaçao, sitten, Feyenoorsjaaltsje om’e nek, blikjes bier in un blauwe súpermerktas dy’t leech was toen we op Rotterdam Centraal útstapten. Overal reist hij Feyenoord achterna. Praat ondanks syn jonge leeftyd over Coen. En hij straalde, hij genoat met folle teugen. Had un paar minne weken had omdat der gyn foetbal was.





Hieltyd mear Feyenoorders, út alle hoeken en gaten fan Nederlaan komme dęr bij mekaar om ut laaste stukje richting Kuip af te lęgen. Ut synisme spat der fan, at ut over Feyenoord gaat. Echter gyn synisme dat ferlamt, mar simpelwech spottend is, selfspot. Se wúden myn Feyenoordferhalen wel hore, over 6 mei 1970, over hoe’t WE de bęste fan Europa en de weareld waren.





De Kuip op un moaie heldere winterdach, wat un útstraling, wat un foetbalbolwerk is dat tňch. Rúm fantefoaren dęr onder de trapen fan de foetbalkatedraal omslentere tegare met myn soan, bitsje minder útsproken súppňrter mar genoech foetbalhart om te begripen dat der mar één klup is met un power as Feyenoord. Tegare un groate papieren sak met patat, klauwen onder de mayo. Wat un weelde! Martin van Geel dy’t oans foarbij loopt, mar wel heel dúdelek knikt en ‘hallo’ seit. Nee, gyn fotomoment, bij Feyenoord binne gyn fedetten, gewoan deurlope en sęge: 'hé dat was Van Geel! Ja, nou en?'





De trappen oplope, opklimme, gister fak KK en dęrna één wurdde met ut Legioën. Un ňrkaan fan gelúd at de klep fan de tunnel opengaat en Feyenoorders ut feld opkomme. Ut folle burst ut Hand in hand kameraden metsinge. Euforys moment. En de wedstryd? Och ut doët der su as su faak wear nyt toe. De útslach? Is dat belangryk dan? Elk jaar komme we dichter bij ut kampioënskap, dęrfan bin ik overtúgd.





Moaiste moment fan de dach? Dat is ut moment rúm na de wedstryd, un súppňrter dy’t met twee fan syn maten de Feyenoordflach draagt, onderwech naar hús, de son dy’t ondergaat. Dat moment, onfergetelek!!





Ondertussen regent ut op myn Face Bookpagina kommentaren bij un foto dy’t ik plaats. Ik begryp ut bęst un bitsje dat der un heel soad lui stinkend jaloers binne op mij, op oans, ut Feyenoordlegioën: Niets is sterker dan dat ene woord…!