 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
7 júny om 18:58 |
| |
Habtamu de Hoop (18) in tv-finale Op weg naar het Lagerhuis
Habtamu de Hoop uit Wommels is een van de drie finalisten die door gaan naar de landelijke tv-finale Op weg naar Het Lagerhuis. De uitzending is te zien op 8 juni op NPO2. Dat Habtamu de Hoop een voortreffelijk speecher is, werd onlangs al duidelijk tijdens het Gesprek van Sneek waar hij zijn V-rede ook uitspraak. Zijn toespraak over de vluchtelingenproblematiek maakte diepe indruk bij de aanwezigen. Wie is Habtamu de Hoop en wat houdt deze achttienjarige RSG havo-examenkandidaat bezig?
“Mijn voornaam Habtamu, wat rijk van leven betekent, past inderdaad beter bij mijn kleurtje dan mijn achternaam De Hoop. Toen ik acht maanden oud was, ben ik door mijn ouders geadopteerd. Ik ben geboren in Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië. Daar ben ik te vondeling gelegd in een café, zonder gegevens. Door puur geluk ben ik terecht gekomen in een weeshuis, waar ze mij de naam Habtamu hebben gegeven. Een vrij normale naam daar, in Nederland te vergelijken met Joop of Jan. Ik voel trouwens niet de behoefte om achter mijn eigen geschiedenis aan te gaan, niet omdat ik mij daar voor afsluit. Ik vind het zo wel best. Mijn ouders hebben mij al vroeg het verhaal verteld waar ik vandaan kwam, zodat je er later niet op een verkeerde manier mee geconfronteerd wordt. Ik heb ook nog een adoptieve broer uit Ethiopië, die twee jaar jonger is. Ik heb ook nooit problemen door mijn afkomst gehad, ik praat Fries net als de meeste mensen in Wommels. Iedereen kent elkaar, ze weten mijn geschiedenis in het dorp dus ook.”
Sportief
Eigenlijk past het woord inburgeren ook helemaal niet bij Habtamu, die tot voor kort fanatiek kaatser in het Freuledorp was. In het Omrop Fryslân programma Keatse foar dummy’s, speelde Habtamu een hoofdrol. Blijkbaar deed hij dat zo goed dat Omrop Fryslân hem nu weer gevraagd heeft om een bijrol te spelen in een nieuwe tv-serie, waar hij verder nog niets over mag vertellen. Een reden om het kaatsen even op het tweede plan te zetten is verder dat Habtamu na het behalen van zijn havodiploma zich in heeft geschreven voor een studie journalistiek in Utrecht. Of hij aangenomen wordt is overigens nog niet bekend.
Helemaal zonder sport kan de jonge Wommelser niet, hij blijft wel lid van voetbalclub SDS uit Easterein. De A1 junior heeft al de nodige minuten in het vlaggenschip van SDS gemaakt. Eerder zat Habtamu op de voetbalschollen van SC Heerenveen en SC Cambuur, echter gewogen en letterlijk en figuurlijk te licht bevonden.
Vluchtelingenproblematiek
Na zijn deelname aan de wedstrijd Fries Jeugdparlement, waarbij jongeren in het provinciehuis bijeen komen om zogenaamd de provincie te besturen en ze zo kennis te laten maken met de politiek, kreeg Habtamu de opdracht zich te verdiepen over de vluchtelingenproblematiek. Door de verdieping in het onderwerp gingen Habtamu de ogen open en werd hij bijna misselijk van wat hij te weten kwam. Op school is het docent maatschappijleer José van der Lijke die haar leerlingen weet te motiveren voor het debatteren. Na aanleiding van zijn kennis schreef Habtamu ook zijn inmiddels bekende V-rede, waarin hij zich afvraagt wat er in Nederland veranderd is met een aantal jaren geleden. In de rede vraagt Habtamu zich af waar de liefde is gebleven die hij als adoptiekind heeft mogen ervaren. De rede was zo goed dat Habtamu ondertussen bij de beste drie speechers van Nederland zit. Heeft hij antwoord op de vragen die hij in de rede stelt?
“Nee, maar ik weet wel dat je de AZC’s nog veel meer open moet stellen, zodat mensen echt kunnen zien hoe het er is. Je kunt dan begrip voor elkaar krijgen. Ik heb wel veel positieve commentaren op mijn speech gekregen, mensen waarderen het wel. Er was maar één vervelende reactie op Facebook. ‘Habtamu klinkt niet erg Nederlands, voelt zich zeker aangevallen.’ Ik zou eerst niet reageren, maar later heb ik het toch gedaan.
‘Ik verzoek U nogmaals mijn speech te beluisteren, dan leg ik U precies mijn verhaal uit, misschien dat ik daarna goed genoeg voor U ben om duidelijk te maken waar ik mijn kop vooruit steek’, zoiets. Mijn vrienden reageerden massaal en van de negatieve persoon hebben we nooit meer iets gehoord.”
“Toen dat kleine vluchtelingenjongetje Aylan in september dood op het strand aanspoelde vond iedereen dat vreselijk. Een paar maande later in Keulen waren alle vluchtelingen weer verkrachters en staan veel mensen te brullen AZC weg ermee of nog erger. Dat de politiek dit allemaal laat gebeuren, dat vind ik triest.”
Wilders
“Onder mijn leeftijdsgenoten zijn er ook genoeg die belachelijke dingen over vluchtelingen zeggen, zonder te weten waar het over gaat. Ze praten vaak hun ouders na, die op hun beurt Wilders weer papagaaien. Ik heb door middel van gesprekken wel geprobeerd om hen op andere gedachten te brengen, maar dat lukt vaak niet. Misschien moet je dergelijke geluiden dan toch maar negeren. We hebben laatst op straat een filmpje opgenomen, waarbij we mensen iets vragen over vluchtelingen. Dachten heel veel mensen dat ik een vluchteling was. Gekke vooroordelen! Trouwens ik sprak laatst een donkere jongen in het Nederlands aan, toen bleek dat hij gewoon Fries kon. Ja, dat is dus ook een vooroordeel van mijn kant.”
“Ik zou wel graag eens met Wilders willen praten en hem dan wijzen op de grote verantwoordelijkheid die hij heeft. Door zijn uitspraken zaait hij haat. Ik ben absoluut voor vrijheid van meningsuiting, maar Geert Wilders zorgt er voor dat de discussie een negatieve kanteling krijgt in de vluchtelingendiscussie. De argumenten van Wilders slaan vaak nergens op. Dat de media hem zo’n platform geeft begrijp ik niet, hierdoor groeit zijn aanhang alleen maar.”
SPEECH
Als ik ‘s avonds naar het nieuws kijk, begin ik me te steeds vaker te schamen voor mijn eigen bevolking,
de mensen die mij in 1998 ondanks de des tijdse oorlog tussen Ethiopië en Eritrea opgenomen hebben in onze maatschappij en omarmd hebben met liefde.
Met tegenzin keek ik afgelopen maand weer naar het NOS-journaal.
AZC weg er mee wordt er van de daken geschreeuwd, ik zie spandoeken op straat ‘’een asielzoeker met volle zak pakt uw dochter met gemak’’
varkenskoppen die in bomen worden gehangen.
Ik begin me steeds vaker af te vragen waar de liefde is gebleven die ik als adoptiekind heb mogen ervaren.
Maar als ik me eenmaal verdiep in onze geschiedenis, vind ik dit erg vreemd.
In de Tweede Wereldoorlog gaven velen van onze grootouders onderdak aan de Joden,
na de zware aardbevingen in Haďti in 2010 haalden wij Nederlanders met zijn allen 111 miljoen euro op, 111 miljoen!
En ook nu zetten duizenden mensen zich vrijwillig in voor vluchtelingen. In Capelle moest er een wachtlijst komen niet voor vluchtelingen, maar voor vrijwilligers
We zien alleen nog maar heftige beelden en confrontaties op het nieuws maar het blijkt als we beter kijken dat we nog niet eens zo slecht zijn met z’n allen.
In Nederland, een van de veiligste en rijkste landen ter wereld, zijn we al ver gekomen.
Onze beschaving is geen dun laagje vernis, maar een dikke vetlaag, een dikke vetlaag die ons warm houdt.
Een dikke vetlaag bestaande uit een grote meerderheid goedwillende mensen.
Laten wij de zwijgende meerderheid opstaan om te laten zien dat er ook mensen zijn, die ondanks de grote druk die vluchtelingstroom met zich mee brengt, bereidt zijn om je welkom te heten.
Als de dijken breken worden we geen apen, maar excelleren we in menselijkheid
INTERVIEW met Habtamu de Hoop dat ik voor Groot Sneek met hem had ( Groot Sneek- april 2016 )
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
