| |
 |
3 mei om 07:34 |
| |
Slaapplak
Lize Stilma skreef ut onderstaand ferhaal, ik las ut fanmňrren foar bij Omrop Fryslân. Ut komt út de bundel ‘Toen de ramshoorn zweeg-gesprekken met Joodse landgenoten’.
Slaapplak
Sij fertelde ut mij.
De fader was seuven-en-seuventech jaar. Su sterk as un mins mar weze kan. Syn hele leven was hij nňch noait bij un dňkter weest. Hij wurdde affoerd. Der binne út hun hús sufeul oufoerd. Su soad út har leven. Se wil der nyt an denke, wat hun waarskynlek overkomen is. Dęr mutte we ut ok mar nyt over hewwe. Ommers, elk woard is tňch nyt toereikend. Ellende, leed węrover ut ferhaal noait út is.
‘Ik denk’, seit se, ‘at ik herinneringen an froeger ophaal mar an de laatste sabbatfiering.’ De fader seit dan ommers de kiddoesj, de lňfsęging ter wijding fan de sabbat.
En dy lňfsęging herinnert an twee hoofdmomenten út de geskiedenis, namelek de Skepping en de Uttňcht. De Sabbat wurdt as un koaningin begroët. Ut is feest en ut hoogtepunt fan de week!
Mar..de fňlgende dach kwamen se um halen. Want de fijanden fan ut Ouwe Fňlk waren opnieuw roepen gaan, su as al suf aak gebeurd was: ‘Laat ons hen uitroeien, opdat hun naam niet meer gevonden worde…’
Su as un Joadse fader dat frijdachavens doët, had hij de avend foar dy rampmňrren syn kyndes nňch segend. Met de hannen op har hoofd had hij seid”’God late u worden als de aartsmoeders Sara, Rebekka, Rachael en Lea.’
En toen hij syn soanen segende had hij seid: ‘God late u worden als Efraďm en Manasse.’
Ja, su ging dat toen alles nňch goëd was en ut oudershús un feilech nest.
‘Wij hadden thús seuven slaapplakken’, seit se.
‘Toen ik teruchkwam, hew ik wear seuven slaapplakken klaar maakt. Ik docht: ‘stel je foar, dat één fan allen nňch thúskomt. Ik wil nyt de indruk geve dat op hem ňf har nyt mear rekend is.’
Dat seit se.
Der kwam gynéén…
|
| |
