| |
 |
29 april om 15:16 |
| |
Terwyl ik bezech bin met ut beantwoarden fan mailtsjes, is hier achter in de tún un gefecht op leven en doad an de gang. Ut oranjesontsje mach dan wel skine, de natuur is bikkelhard. Fanmňrren in alle froegte is ut lysternęst in de klimophage útkommen. Eén fan de jonge lyster kan blykber nňch nyt fliëge en hipt wat sleau in de grintstienen om. De swarte roeken sitte klaar en foere onophoudelek dúkfluchten út naar ut pykje. Mantsjelyster ferdedigt ut jong fel en agressyf. Boeiend om te sien. Ik sal nyt naar búten gaan om de swarte roeken te ferjagen. De wrâld is rűch, wa't himsels net ręde kin is slűch!
Pykje pykje myn liëve pykje, must dy self mar ręde, anders wurdst noait un groate jonge/meid! |
| |
