| |
 |
8 febrewary om 13:07 |
| |
De tocht de taal
Ljouwert- Ofrűne freed 2 febrewaris fersoarge de Dichter fan Fryslân, Eeltsje Hettinga de poëtyske iepening fan it Lân fan Taal-gebou 'OBE' op it Aldehoustertsjerkhôf yn Ljouwert.
DE TOCHT DE TAAL
‘De OBUS over de stad’
Paul van Ostaijen
De stęd betinkt syn wegen,
groetet – Obus, obas, –
betiid moarntiid noch,
syn skimen en passanten.
Ut streken, tekene fan
stof en stjerren, strykt
mei alle sinnen iepen
it ljocht de Foarstreek oer,
sjocht yn de erkers boppe
de apoteek hoe’t in frou
har de rokken skikt,
mei in tillefoan oan it ear
de nachtlampe útknipt
en fertrekt, sa’t tiid
in weireitsjen is yn in taal
dy’t har net sizze lit.
It ljocht, it koekeloert
in tel troch it kattelűkje
yn ’e doar fan in broer en
sjit yn in flits de gręften oer,
dęr’t de skym fan in man,
dy’t inkeld yn syn fersen
wenje kin, boppe in saak
mei stoffen en kleden
in see oan wolkens beëaget,
dy’t him de dreamen sjonge
fan in eilân, fier foarby
de dei syn bedomptens.
De stęd betinkt syn wegen,
kloppet op ’e Kelders
tsjin finsters en lűken, heart
yn it reinen oer By de Put
it lűd fan stjittende treinen,
op wei nei in dűnker
easten, de weifierde
stimmen – hoe’t tirannen
de wurden omklapten ta
leagens yn de oere
fan in waansin, dęr’t
de taal it tinken yn ferlear.
De moarn, in fersopene kat,
brekt iepen by it ljocht,
dat út de termen fan ’e sinne
oer de trije terpen spat,
it ljocht dat – Obus, obas, –
triljende as in famke
yn it stal fan fisk har
it glęzen lyfke driuwe lit
nei in skeaneagjende
fjoertoer, mei stimmen dy’t
flústerje: o, kumara, kumara,
tha maidin, maidin mhaith.
En de stęd sprekt, hâldt
(as in terp de tiid) talen en
tongen yn it ljocht fan
dat wat men is: foarbygonger.
Eeltsje Hettinga
r. 36/37. ‘Tirannen klapten wurden om ta leagens’ is in rigel út it gedicht ‘Wurden’ fan Tiny Mulder., r. 51 - kumara betsjut goemoarn yn it Sranantongo yn Suriname., r. 52 -Maidin mhaith betsjut goemoarn yn it Iersk Gaelic.
|
| |
