| |
 |
15 júny om 11:52 |
| |
Koaninkleke avend met Rudolf & Jolanda Vergonet
Gisteravend un Koaninkleke avend met Rudolf & Jolanda Vergonet metmaakt in un ouladen Theater Sneek. Un ouskeidsfeest, su’t je mar selden metmake. Met folle teugen genoaten! Nadat ik earder foar GrootSneek ut stel al interviewe mocht ( siën hieronder), deden we ut gisteravend op ut poadium nňch us un kear live! Unyk echtpaar.
Ut wurdde un Bonte Sneker Avend, anders kan ik ut nyt noeme. Dy’t der bij waren wete dan wat ik bedoël!!
Ut persbericht fertelt over de Koaninkleke onderskeidings, de foto’s geve un impressy.
Koninklijke Onderscheiding voor Sneker dansechtpaar Vergonet
Aan het einde van het slotfeest van hun dansschool zijn Rudolf Vergonet (65) en Jolanda Vergonet-Roosenstein (61) donderdagavond koninklijk onderscheiden. Beiden zijn benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Ze kregen de versierselen opgespeld door locoburgemeester Stella van Gent van Súdwest-Fryslân.
Dansschool Vergonet is al decennia een begrip in Sneek en omstreken. Velen bewaren goede herinneringen aan het Sokkenbal, het Kerstbal, het Oranjebal, het Hoedenbal of de Weense Walstest.
De basis voor de school werd echter niet in Sneek gelegd, maar in Drachten. Daar begon Gerrit Vergonet rond 1900 met het geven van danslessen. Hij runde een herenmodezaak en leidde in zijn vrije tijd verschillende muziekkorpsen. Het dansen deed hij erbij.
Met het geven van danslessen kon al wel de kost worden verdiend in de jaren dertig en veertig, toen eerst zoon Pieter en later Roelof Vergonet, vader van de huidige eigenaar, de leiding over de dansschool kreeg. In 1950 verkaste Roelof naar Sneek. Eerst aan de Parkstraat, en sinds 1965 op de huidige plek aan de Geeuwkade.
Zoon Rudolf nam in 1975 de zaak over, samen met echtgenote Jolanda. Ze zetten de werkwijze van pa voort: dansles was de aanleiding, maar in de praktijk was Vergonet vooral bezig met ‘het sociale gebeuren’. Op de dansvloer van Vergonet werd dan ook de kiem gelegd voor vele vriendschappen en diverse huwelijken. Ook Rudolf en Jolanda leerden elkaar zo kennen.
De Vergonetten lieten zich niet in met de commerciële business van dansdiploma’s, maar organiseerden allerlei activiteiten, buiten het dansen om, zoals volleybaltoernooien, schaatstochten, zeskampen. De opbrengsten werden geschonken aan een goed doel.
Hoewel dit seizoen hun laatste was, stoppen Rudolf en Jolanda nog niet helemaal. Ze blijven voorlopig vrije dansavonden organiseren. Totdat er een nieuwe eigenaar voor hun dansschool is gevonden.
Rudolf en Jolanda Vergonet dansen door het leven
Ineens zijn er de tranen! Waarom zou je ze ook tegen houden, als iets je raakt? Rudolf en Jolanda van Dansschool Vergonet uit Sneek zijn vorige maand begonnen met hun laatste seizoen als misschien wel bekendste danslerarenechtpaar uit Friesland. De laatste dans! Afscheid nemen is een beetje sterven aan dat waarvan men houdt! C’est mourir un peu aan de Geeuwkade,het mooiste plekje van Sneek met uitzicht op de Waterpoort en de Watertoren.
Wie nu denkt dat het volgende interview in tranen gedrenkt is, helpen we meteen even uit de droom want Rudolf & Jolanda zijn enorm positieve mensen die met passie over hun leven als eigenaar van een unieke dansschool vertellen. De koffie met een heerlijk advocaatgebakje van de Korenbloem ( ‘dy binne ut lekkerst!’) staat klaar en wij laten het echtpaar aan het woord. Het ene na het andere mooie verhaal volgt.
“Er zijn twee soorten mensen die met dansen te maken hebben. De eerste groep die zich zelf in een spiegel ziet staan met een houding van ‘kijk mij eens mooi zijn’. Zij hebben de insteek dat alles perfect en goed moet. Wij zijn veel meer bezig met de interactie, met de mensen, het sociale gebeuren vinden wij veel belangrijker dan het competitief dansen. Dat is een van de succesformules van ons verhaal”, vertelt Rudolf. Het is duidelijk, deze Vergonet heeft niets met de commerciële business van dansdiploma’s.
Rudolf Vergonet en zijn vrouw Jolanda Roosenstein ( ‘ik was 13 jaar toen ik Rudolf op dansles bij mijn latere schoonpa en schoonma ontmoette’) hebben meer dan 40 jaar met zeer veel plezier danslessen gegeven in de beroemde Dansschool Vergonet aan de Geeuwkade. Voor we verder praten duiken we eerst even in de geschiedenis van de dansschool.
Historie
Rond 1900 is de geschiedenis van dansschool Vergonet van start gegaan. Een precieze datum is niet bekend, wel is bekend dat Gerrit Vergonet het startschot heeft gegeven voor deze nog altijd succesvolle dansschool. Gerrit Vergonet is destijds begonnen met het geven van danslessen in Drachten. Hij runde een herenmodezaak en in zijn vrije tijd leidde hij verschillende muziekkorpsen. Daarnaast is hij begonnen met geven van danslessen. Toen Gerrit Vergonet in 1938 overleed, nam zijn zoon Piet de dansschool over. Na acht jaar gaf deze de dansschool over aan Roelof Vergonet, vader van de huidige eigenaar Rudolf Vergonet.
Tijdens de oorlogsjaren '40-'45 stonden de Duitse bezetters maar een beroep toe, waarop de Vergonets voor het dansvak kozen. Hiermee zijn Roelof Vergonet en zijn vrouw in Drachten en omstreken doorgegaan, totdat ze in 1950 hun thuisbasis verplaatsten naar Sneek. Daar heeft de dansschool zich vijftien jaar lang aan de Parkstraat 11 bevonden. In 1965 werd ook deze locatie verruild voor de tegenwoordige locatie aan de Geeuwkade in Sneek. Roelof Vergonet is rond 1975 samen gaan werken met zijn jongste zoon Rudolf Vergonet
Dansen en het leven
“Toen ik Rudolf ontmoette heb ik het dansen en leven geleerd. Wij hebben elkaar helemaal gevormd. Toen ik bijna klaar was met mijn opleiding kleuterleidster heeft pa ons gevraagd om de dansschool over te nemen. Ik zei toen tegen Rudolf waarom doen we dat niet? Ik vind dansen wel heel er leuk. Rudolf had er nog nooit over nagedacht”, vertelt Jolanda bij het terugzien.
“Ja, Jolanda heeft het vuurtje wel opgestookt in 1975. Het begon met het overnemen van een dansavond van pa. Ik keek het kunstje van pa af op zaterdagavond en deed het vervolgens precies zo op de woensdag wanneer hij niet beschikbaar was. Ik zat toen nog op de Pedagogische Academie, een klein vergissing achteraf bezien want ik was drie keer uitgeloot voor een lerarenopleiding geschiedenis. Ik ben nadat de beslissing gevallen was om bij pa in de zaak te gaan met de dansopleiding in Amsterdam begonnen en heb die met succes voltooid. Jolanda heeft een dansopleiding in Utrecht gedaan, dat waren lieve jongens! We kregen daar de technische bagage mee, maar wij vonden ook heel belangrijk om de mensen te vermaken. Dat is onze kracht ook geweest en nog steeds. Dansen zien wij ook als een stukje cabaret. We verrijken mensen met dansen, dat is zeker! Mannen die denken dat ze geen stap kunnen dansen maar aan het einde van de avond eerder op de dansvloer staan dan hun vrouw, dat vinden wij heerlijk. Dansen doe je met z’n tweeën!”
Volgens het echtpaar kwamen de jongere leerlingen echt niet alleen naar de dansschool om het dansen te leren. “We hebben honderden kinderen de horeca ingeleid maar ook begeleid. We hebben ze in de gaten gehouden en meegeholpen op weg naar een stukje volwassenheid. Dat is het verhaal.”
“Het boeiende van de dansschool is dat je met mensen omgaat”, vilt Jolanda aan. “Ik vind mensen geweldig. Als iemand met een probleem bij mij komt dan hebben we het er eerst even over. Op de dansvloer zijn de mensen nooit ziek. Ik ben helemaal geen danser, ik vind het beroep van dansdocent wel mooi en ik dans wel gemakkelijk maar ik ben niet een danser als je begrijpt wat ik bedoel.”
Het sociale gebeuren hebben Rudolf en Jolanda hoog in het vaandel staan. Zo is het bijvoorbeeld uitgesloten dat de leerlingen met hun mobieltje op de dansvloer staan. Er is aandacht voor elkaar.
Anekdotes
Rudolf en Jolanda zouden wel een boek vol kunnen schrijven over alle dansschoolanekdotes. De directeur van een grote instelling die in het geheim privédansles voor zijn 40 jarig huwelijksfeest bij Jolanda nam. “Toen ik zijn secretaresse, die werkelijk alles van hem wist, belde dat de afspraak niet door kon gaan was er paniek. Ze dacht dat haar baas een maîtresse had!” Of die man die alle keren weer boos van de dansvloer liep als het niet lukt. “Hij ging dan op de WC zitten en kwam er niet eerder weer vandaan als ik voor de deur stond om hem van de pot te praten!”
Ondertussen zijn Rudolf en Jolanda bezig met het laatste seizoen. Ze genieten met volle teugen en gaan samen nog dansend door het leven. “Het zou mooi zijn wanneer de dansschool door een collega werd overgenomen, zodat er een dansschool in Sneek blijft. Zolang dat niet het geval is gaan wij nog wel even door met het organiseren van vrije dansavonden. Maar na dit seizoen is het echt over en uit met de clublessen.”
|
| |
