| |
 |
19 september om 21:13 |
| |
Joop Doevendans (1928- 2018)
Foto: Martin de Jong
De laatste kear dat ik bij Joop Doevendans weest hew, en útgebreid met um praten was toen hij tidelek opnommen was in de Ielânen. In de tiid dat ik nňch op frijwillige basis foar ut Sneeker Nieuwsblad skreef, eind jaren ’80 fan de foarege eeuw, sat ik regelmatech bij Doef.
Un bysondere kearel en dan druk ik mij heel foarsichtech út. Een ding konnen je noait met ‘Doevendaans’: ferstoppertsje speule! Dat bestaat sowieso nyt in ut Snekers, mar met de op en top Sneker helemaal nyt.
Hij fon ut mar overdreven dat ik in dy tiid in de Hommerts un soad in ‘dat Frys’ skreef. Nee, dan had hij feul mear plezier an myn earste bundeltsjes in ut Snekers, dy’t ok in syn drukkerij drukt binne. Dęr kon hij smakelek om lache.
Der binne natuurlek un heel soad anekdoates over ‘Ome Joop’ te fertellen. Dizze befoarbeld. Ik sat op un donderdachmiddach bij um in dat kleine kantoarke, dęr’t hij moai sicht had op wie’t der binnen kwamen. Dy bewuste dach had Ome Joop iemand an de telefoan en ik wachtte. Mar hij wenkte mij om binnen te kommen. Doevendans lei de haan op de telefoan en froech: “Ik hew hier eentsje út de Hommerts dy’t foar oans skriëve wil. Un Cor de Boer. Is’t wat?” Na myn befestegende antwoard haalde Doevendans de haan fan de hoorn en sei ‘ik hew krekt dy Henk van der Veer bij mij op kantoar en dy seit datst út un goëie húshouding komst. Dou kanst hier fňlgende week wel beginne…”
Nňch mar un moaie herinnering. Ut was 27 mei 2006. De dach dat de Vereniging Sneeker Zakenlieden 60 jaar beston. In de Marktstraat wurdde de groatste oranjekoek fan’e weareld ansneden deur Joop Braakhekke ( ok al nyt mear onder oans). Ome Joop en ik saten bij Jan van Omme op ut terras. Braakhekke kwam naast oans sitten en Jan van Omme skonk berenburg fan de Weduwe: ‘Jum binne myn gasten!’ “Laat um mar moai in dy waan, fergees drinke”, sei Ome Joop. Ut wurdde un prachtege mňrren!
En dan al dy telefoantsjes. Hij begon futdaleks te praten over wat um nyt sinde en spuide syn ongesouten krityk. Foar wie um nyt kon sú dat un reden weest hewwe om te sęgen ‘wat un freesleke man’. Ik en al dy anderen dy’t um feul beter konnen, wisten wel beter. Al kon hij ok heel ferfelend doën, mar dat is wat anders dan un ferfelende man! Dy telefoantsjes eindegde hij faak met ‘en doëst de groëten even an dy pop, dy hew ik liever as dij, pakje butter’.
Prachtech ok syn optreden op de BSA, toen ut allemaal nňch ‘gewoan’ was…
En dat ik later foar ‘GrootSneek’ begon te skriëven. “Must moai met deurgaan”, de ‘Sneeker is de Sneeker al lang nyt mear’. Ferder praten we der nyt over. In 2015 kwam der un moai interview met Joop Doevendans in GrootSneek. Tiden hewwe tiden.
Op un antal kleine kassettebandsjes hew ik nňch un groat interview dat ik met ome Joop had. Over syn leven, want hij wú syn levensferhaal optekene late. Later het Henk van der Winden dat ok daadwerkelek deen: ‘Achter de schermen van de Waterpoortstad- Het verhaal van Joop Doevendans’.
Fanavend hewwe honderden Snekers ouskeid nommen fan un markante stadsgenoat. Dat hij mach ruste in frede.
|
| |
