| |
 |
10 september om 11:32 |
| |
De reüny fan gister davert nňch na. Un kňp fol met ferhalen om te koesteren, over Snekers dy’t jaren ut straatbeeld met bepaalden. Sikke Procee was su’n man dy’t seker op dinsdachs op de feemerk te finen was. Altyd met de fyts an de haan. Ok héél faak met un geit an un endsje tou. Evert van der Veen, ik skreef gister al over syn prachtege skilderijen, het su’n tafereel op doek fastleid. Ik hoarde gister fan Sikke syn buurmeiske Hilly nňch un moaie anekdoate. Op un dinsdachmiddach kwam Sikke met un geit thús. Hij was der blykber wat met an en froeg buurman Pieter, de fader fan Hilly, of dy even op de geit passe wú. Pieter sette de geit foar un nacht in’t hok. De folgende mňrren wú hij Kekke graach wear slite an Sikke. Mar toen Sikke de geit sach sei ie allienech mar: “Geit? Węr hewwe je ut over man? Ik ken dy geit nyt en dy geit ken mij nyt!” “ Kiek”, en Sikke ging flak foar ut beest staan, “ hij ken mij écht nyt ”. En dęrmet was foar Sikke de kous af en moest buurman Pieter um mar met de geit rede. Wat ie dan ok mar dee.
Un week later kon ut dan wel weze dat Sikke de hulp fan Pieter wear inriep. “Buurman ik kan nyt in hús komme, de sleutel is te groat foar’t slot. Of andersom. We mutte der mňrren mar even naar kike.”
Skilder Evert van der Veen kan ut anders ok moai opsęge. Hij droech op ut terras bij Jan van Omme gister fol overgave un fers op an syn maat Hotse van Bekkem:
Un frynd is hij
eerlek en oprecht
die as't ferdronken bist
nňch un week naar dy drecht!
Sikke Procee ( 1928- 1994 )
Hilly, links, dy't mij kostleke ferhalen over Sikke fertelde |
| |
