| |
 |
16 mei om 21:32 |
| |
Persoanleke Dachboeken
Al sinds ik 1 letter skriëve kan hew ik ok feul op papier setten. Elke dach skriëve geldt foar mij dus al su’n 60 jaar. De earste skoalskriften hew ik nňch altyd. Fanou 1995 hou ik tien jaar lang heel intensyf dachboeken bij, dy skreef ik in fan dy dikke HEMA-agenda’s. Konsekwent in ut Frys. Dat was de taal węr’t ik toen in leefde: de Hommerts-Jutryp. Fandaach hew ik ut dachboek 2001 wear us helemaal nalezen. Inderdaad 20 jaar leden, der is un soad gebeurd in dy oulopen twee desennia. Ut jaar 2001 was trouwens privé un rampjaar.
Ik ferloar twee fan myn groatste frynden (m/f), earst Hylkje Goďnga en later dat jaar Marten L. de Boer. Trouwens ok búten de eigen kring waren der de noadege rampen. Ut begon al met de freesleke braan in Volendam, en in maart kregen we hier de MKZ-krisis en dat was in ut dňrp dęr’t ik woande heel dichtbij! Op un ruilferkavelingswech in de Hommerts mochten we nyt mear komme, boeren hadden hun hiem ouslúten met roadwitte linten. En dan de freesleke anslagen in New York! Ik hew ut allemaal beskreven.
In dy persoanleke dachboeken lees ik ferder feul over hoe’t ik in myn skoalwerk ston mar ok myn fanatyk resęnsyskriëven foar ut Sneeker Nieuwsblad. Toen nňch un krant in syn folle fleur. Ik sat toen in ’e redaksy fan ut Frys literęr tydskrift Trotwaer. Heel faak fon ik dy redaksjebijeenkomsten mar un bitsje elitęre skerpsliperij. Toen al was dúdelek dat der un nieuw tydskrift komme sú: De Moanne. Ut was f’ral Jan Pieter Janzen (‘jp’) dy’t ut dęr in de redaksy foar ut sęgen had. Dat botste tidens de redaksyfergaderingen nňch wel us. Ik was doadsbenaud dat ut met de Friese literatuur ‘oan’e kraperein’ komme sú. Ik hew overigens wel feul fan ‘jpj’ leard, f’ral skerp observeare! Dat blad De Moanne, ‘mei Trotwaer’, fiert nou ut 20 jarech bestaan.
In dy dachboeken sowieso feul over myn belevenissen in de Frys literęre weareld, feul fan de skriëvers út dy tiid binne al nyt mear onder oans. Met andere hew ik nňch altyd regelmatech kontakt. En nňch altyd fňch ik de Frys literęre weareld op ’e foët. Ik weet wat der speult, ken de lange literęre toanen, ut snobisme bij sommegen. Toen en nou nňch.
Toendertiid had ik ok un faste rúbryk in onderwiestydskrift ‘Byntwurk’, węr’t ik un soad andacht an de jeugdliteratuur besteedde! Willem Tjerkstra was de eindredakteur. Un skriëver dy't ik nňch altyd hooch sitten hew! Moai omdat nňch us teruch te lezen in dy dachboeken!
|
| |
