| |
 |
10 jannewary om 08:38 |
| |
Rouadvertênsy’s
Ik ken der nyt om heen en ik wil ut ok nyt. Hoe ouwer at ik wurd ( ik hoop trouwens 114 jaar te wurden), hoe faker ik de krantepagina’s met rouadvertênsy’s lees. De rouadvertênsy’s, dy’t de laatste tiid un belangrike bròn fan inkomsten fòrme foar de noadleidende papieren kranten. Tien pagina’s roudadvertênsy’s per dach is in dizze coronatiid heel nòrmaal, wat eigenlek abnòrmaal is. Faak roudadvertênsy’s fan overleden minsen an corona mar ok fast dèur corona, hoe tryst ut ok is.
Ut is miskyn not done om ut over de prizen fan familyberichten te hewwen, mar ut loopt faak aardech in de papieren. En dan te bedenken dat un soad minsen dy’t su’n advertênsy sette late ut foarwerk self ok nòch doën. Advertênsy’s mutte je faak per mimilmeter betale en de pries hangt der fan ou in welke krant je dy advertênsy plaatste late. Faak doën kranten un anbieding: At je de advertênsy in de provinsiale krante sette dan kan de mededeling ok nòch met in un lokale krant.
De kranten fan de foarmalege NDC, dy’t nou ferder deur ut leven gaan as Mediahuis Noord, biede dy moogelekheid befoarbeld. Dy rouadvertênsy’s is un aardege kurk wêr’t ut Mediahús op driëft, inderdaad de ene syn doad is un ander syn broad. Trouwens foar de measte hús-an-hús-kranten binne de pagina’s met ‘heden overleden’ de interessantste wurden. De groate jonges in België fine dizze bladsiden seker ut boeiendst en wat der ferder op de tabula rasa kwakt wurdt, interesseart su letterlek gyn sylabe.
Rouadvertênsy’s op’e maandachmòrren. Kom op sêch, wústou de werkweek nyt even wat fleureger beginne? Ut klinkt miskyn raar, mar ik mut heel faak glimlache at ik overlijdensadvertênsy’s lees. Nergens wurdt sufeul oulogen as krekt in dizze rúbryk. De groatste boeven en slampampers wurde nòch de hemel inpriest deur de achterbliëvers. Mar der sitte ok fraaie eksemplaren bij dy’t ik selfs útknipet hew. Ik bin trouwens nyt de enege dy’t suks doët, dy binne der feul mear bij. Roudadvertênsy’s útknippe. Al sal ik nyt met su’n album inplakte rouadvertênsy’s naar un ruilbeurs gaan, foar sufer dy der al weze mochten.
Een fan de alderindrukwekkendste advertênsy en ok een fan de earleksten dy’t ik oait útknipte is dy fan Herman Brood. Dizze bysòndere kearel, ferkoas de selfkoasen doad boven ut natuurlek heengaan. In un ouskeidsbriëfke liet Brood de nabestaanden ut fòlgende wete:‘ ik ga bungy zonder elastiek’. En dat deed de kunstenaar fan ut dak fan ut Amstelhotel in Amsterdam.
Ut was 11 júly 2001 dat ut gebeurde. Twee dagen later stond De Telegraaf grôtfol met rouadvertênsy’s wêrfan’t de fòlgende dus, in swarte hoofdletters su’n indruk op mij maakte en wêr’t ik om grimlache moest:
‘Lieve Herman, HET IS NIET TE GELOVEN//JE SPRONG NAAR BENEDEN//EN NU BEN JE BOVEN’
Ik wêns jum un fijne week enne…ik bin nòch lang gyn 114 en laat dy advertênsy nòch mar even sitte.
NB
Na de útsending kreech ik as reaksy fan un lústeraar dat Brood fan ut dak fan Hilton Hotel sprong. Dank foar de terechte kòrreksy. |
| |
