| |
 |
5 mei om 10:26 |
| |
Doadeherdenking
Burgemeester de Vries tijdens dodenherdenking: Vrijheid deel je met elkaar, vrijheid in verbondenheid
SNEEK- Gisteravond is onder zeer grote belangstelling in Sneek de Dodenherdenking voor het eerst na twee jaar weer met publiek gehouden. Burgemeester Jannewietske de Vries hield een toespraak waarbij ‘delen’ en ‘verbondenheid’ de kernwoorden waren. Leerlingen van de Johannes Post School (Mirna Rachid) en het Bogerman (Nynke de Vries en Benthe Yntema) lazen gedichten en een verhaal voor.
De herdenking vond plaats bij het oorlogsmonument aan het Oud Kerkhof, de Canadese gedenksteen aan de Grote Kerkstraat en het Joods monument in de Stadhuistuin. Eregast was mevrouw Meta Gerritsen-Lever (zie eerder op deze site). Er werden door de gemeente, scholen en maatschappelijke organisaties kransen en bloemen bij de monumenten gelegd.
Toespraak burgemeester Jannewietske de Vries
De bezetting van het dictatoriale naziregime in de Tweede Wereldoorlog maakte duidelijk wat het kapotmaken van de democratische vrijheid betekent. Met het einde van de oorlog kreeg Nederland de vrijheid terug. Vandaag benadrukken we het belang van die vrijheid en democratie. Het is aan ons om ze blijvend te verdiepen en te verdedigen.
Vandaag herdenken we hier in Sneek in aanwezigheid van mevrouw Gerritsen-Lever. Haar familie had tijdens de Tweede Wereldoorlog een zeer belangrijke rol in het verzet in deze regio. Drie van hen, vader Hendrik J. Lever en haar broers Jan en Hendrik hebben het verzet tegen de Duitsers uiteindelijk moeten betalen met hun leven. De familie woonde aan het Kleinzand 18. Hier deden de Duitsers in de nacht van 16 op 17 november 1943 een inval, waarbij een aantal mensen is opgepakt, waaronder mevrouw Lever en haar vader. Het pand is nu onderdeel van het Fries Scheepvaartmuseum.
Vanmiddag zijn wij met mevrouw Lever teruggegaan naar het huis van haar familie. 77 jaar na de bevrijding. Mevrouw Lever was toen een meisje van 15 jaar. Haar op deze plek te zien heeft mij diep geraakt. Het brengt ook het besef dat de Oekraďense meisjes van 15, die ik in de opvanglocaties ontmoet en die de verhalen van hun vlucht vertellen, nog generaties lang om moeten gaan met de verschrikkingen van deze oorlog.
Daarom: verhalen delen. Om de terugkeer van vrijheid en democratie te eren. De verhalen van oorlog en onderdrukking, van verzet en verbondenheid. Verhalen van mensen, van toen en nu.
Verhalen zorgen voor begrip en inzicht, verhalen bieden hoop en troost. Verhalen raken ons omdat ze de essentie van het leven dichtbij brengen: angst en verdriet, vrijheid en doorzettingsvermogen, verlies en herdenken.
Heb oog voor ieders herinneringen en gedachten bij die verhalen. Wie de mensen om zich heen écht ziet en hoort, kan niet achteloos omgaan met vrijheid. Die kan níet onverschillig zijn over wat er om ons heen gebeurt, dichtbij en verder weg.
Verzet en opkomen voor vrijheid begint niet met grote woorden, zoals de dichter Remco Campert het zo treffend verwoord. Maar met kleine daden. Met jezelf een vraag stellen, daarmee begint verzet. En dan die vraag aan een ander stellen. Opkomen voor vrijheid, omdat dit nooit vanzelfsprekend is. De vrijheid om in veiligheid met elkaar te kunnen samenleven. En om te herdenken. Vrijheid deel je met elkaar. Vrijheid in verbondenheid.
|
| |
