| |
 |
11 júly om 09:42 |
| |
Druiloar
Kom mij nyt anskiëten met ferhalen dat ut froeger allemaal beter was. ‘k Mut niks hewwe fan false romantyk. In de sesteger en seuventeger jaren fan de foarege eeuw naaide ut der ok regelmatech út en fielen der wel us klappen.
Foarege week maandachavend had ik un moaie aliby om bij de Poiesz Protesten te wezen. Ferslach doën foar GrootSneek. Mar fanself was ik su nieuwsgierech as’t mar kan wat der gebeure sú. De Mobile Eenheid foar ut earst in Sneek. “Wij hewwe gyn betaald foetbal in’e stad. Dęrom is hier noait ME”, sei un Sneker. “Mar wij hewwe de Poiesz”, sei un andere Sneker groatbek ad rem.
Nadat de adrenaline un plakje fonden had moest ik an Jan Burd út Heech denke. Jan fertelde mij un kňstlek ferhaal hoe’t hij as havenmeester in de jaren seuventech de hannen fol had om lallende studenten in’t gareel te houwen.
Rikelui soantjes dy’t skijt hadden an’e nachtrust fan de Hegemers. Jan, un bear fan un kearel dy’t as jonkje al op’e knibbels moest at de skoalfotograaf kwam. Omdat hij anders hooch boven syn klasgenoatsjes úttňrnde.
Meastal was de ferskining fan Jan al foldoënde om de lieve jeugd fut te bonsjoeren. Soms ok nyt. Op un avend was ut wear raak op de kade in ut waterspňrtdňrp. Seit su’n studentikoas type út Hollaan dat hij hoopte dat Jan syn frou, dy’t un rondsje metliep en dúdelek swanger, un miskraam krije sú. Foardat ut mantsje nňch mar een kear suchte kon had Jan ut stuk dronken onferstaan al om un lantearnpaal foud. Hij skreeuwde moard en braan om syn pappa. Dy kwam nyt, de plisy wel.
Un paar weken later kreech Jan un útnoadeging fan de offisier fan jústisy om foar ut stekje in ut Gerechtshof fan Liwwarden te kommen en um te ferantwoarden foar syn daad. Terwyl de rechter foarlas dat de student na ut insident ‘ernstig oorletsel had opgelopen’, froech Jan de rechter: “Welk letsel mijnheer de rechter?” Dy antwoardde: “Die jongen heeft sinds die bewuste avond last van een loopoor!”
Jan Burd sach earst de jongen en syn kale kak ouwehear an en richtte dęrna ut woard tňt de magistraat. “Edelachtbare. Dat klopt niet. Kijk nu eens naar die jongen. Goed kijken! Die jongen heeft niet last van een loopoor. Het is gewoon een druiloor!”
Jan kreech un foarwaarleke straf, hoefde gyn boete te betalen en op ’e koop toe nňch un dikke sigaar fan ’e boade.
Un paar weken later na ut fonnis mearde der un fraaie platboadem ou in de haven fan Heech. Ut skip kreech ut moaiste plakje dat de havenmeester mar fine kon.
Avens dronk Jan un poppeslokje met de skipper en hadden se ut even over mekaars werk. Jan as havenmeester en de skipper over syn beroep as as rechter. Oans liëve Hear het bysondere kostgangers. Jan Burd is der een fan. Un Gouden fent!
|
| |
