| |
 |
25 júly om 08:55 |
| |
Bernlef & de Blauhúster
Eén kear in’e maand gaan ik met fotograaf Tom Coehoorn op stap, dwars deur de provinsy heen. Tom maakt foto’s terwyl ik Friese Paradysfogels interview foar un glossyblad. We komme op de meast eksoatise en aparte plakken. We presteare ut ok altyd wear om tidens su’n tòcht te ferwalen. Echt altyd. Wat dat angaat is de naam foar de navigatòr folkomen ferkeard koasen. TomTom sú in oans gefal feul beter FerdwaalFerdwaal hite kanne.
Mar alle kearen wear komme we terecht in één fan de foarpòrtalen fan’e hemel, dy’t hieltyd un andere naam hewwe. Twee weken leden kwamen we fia ut Wynster Binnenpaed terecht bij de prachtege boerderij fan Bernlef & Beitske. Kòrt dêrfoar waren we al op ut hiem fan de buurman, dy’t un kilometer ferderop woande weest.
Bij dy buurman sagen we oans op ut hiem de ogen al út’e kòp. Alliennech un echt autentyk skythús en un wònderbaarleke moaie oud kipetrapke was al genoech om un sucht fan genot te slaken. Jeumenikkus wat moai!
Dêr in Miedum, want dêr falt al dat fraais te bewònderen is ‘De ‘Hof fan Heden’, dêr’t Bernlef & Beitske as gòd in Frankryk woane. Tom en ik wurdden gastfrij ontfongen deur de bewoaners fan de ouwe boerderij, dy’t op dit moment helemaal renofeard wurdt.
Wat is ut dan prachtech om ’e voicerekòrder an te setten en lústere te maggen naar al dy moaie ferhalen. Bernlef was jarenlang één fan ’e múzikale boechbeelden fan de roemruchte Blauhúster Dakkapel, oprichten op 24 júny 1972. Dit jaar dus un halve eeuw leden. Op 3 november 2012, inderdaad tien jaar leden, stopten de mannen met de kappel.
Over de Blauhúster fertelde Bernlef onder andere hoe’t se onderling hun eigen fokabulêr hadden. ‘Un fliberke’, foar wear un stukje speule òf ‘un M.O ’tsje’, dat foar Múzikaal òrgasme stond. En ‘un Broodje Poep’, was un útprobearsels dat de mannen fan de radio òf tv lutten hadden.
Allemaal únyk, wat foarbij is dat het weest. Dat gefoël. Bernlef is op en tòp ferbonden met de múzyk, hij is múzyk. Helemaal idolaat fan Maurice André, fòlgens Bernlef de groatste trompetist dy’t hier oait rondlopen het. ‘Dy man raakte myn múzikale genòtsspier’, fertelde Bernlef. Dat is tòch werklek om te smullen at je sukke sitaartjes foarskoatelt krije?
En dan ut ferhaal dat de 77-jarege Kornelis, tiid fliëgt as súkersaan deur je fingers, hoe’t hij oait op de Eiffeltoaren ut Frysk Fòlksliet speulde. Earste Paasdach ergens in de jaren seuventech beklom Bernlef mòrrensfroech om koffytiid de Eiffeltoaren en speulde naast ut Frys Fòlksliet ok ut Wilhelmus en de Last Post. Of de anekdoate dat hij nachts in un boom klom bij ut kafee fan Syb an ’e Luts in Balk en dan ‘Il Silenzio’ speulde. De Stilte. At de plisy dan kwam. Konden se Bernlef nyt fine, dy sat as Bibelse Sacheüs tussen de boombladers.
Bernlef dy’t teugen idereen ferkòndegde dat hij earst met syn instrúment troud is en dan pas met syn frou Beitske. Gelukkech binne hij en Beitske nòch altyd bij mekaar.
Dêrom fandaach un kleine oade an de Blauhúster omdat ut dit jaar un halve eeuw leden is dat in de somer fan ‘72 ut beroemdste dweilòrkest fan’e weareld ut licht sach.
Bernlef was een fan dy mannen.
|
| |
