| |
 |
1 september om 21:37 |
| |
Urk
Ut boek ‘De ontdekking van Urk’ maakte indruk op mij, ik las ut met groate be- en ferwňndering. Hieronder nňch even in ut kňrt węrom’t de auteur ut boek skreef:
“De Belgische schrijver en journalist Matthias M.R. Declercq werd in 2009 een dag naar Urk gestuurd om verslag te doen van een moordzaak. Het dorp fascineerde hem zo, dat hij tien jaar later besluit op het voormalige eiland te gaan wonen, om te doen wat indertijd niet is gelukt: doordringen tot de kern van deze voor de buitenwereld zo onbekende gemeenschap.
Declercq woont als vreemdeling in het hart van het dorp en gaat mee vissen, bidden en drinken. Stap voor stap openbaart zich de werkelijkheid. Declercq observeert een minzaam en godvrezend volk, maar ontdekt ook een schimmige en tragische wereld, met jeugdige baldadigheid, visfraude en drugs. Een wereld waarin niks is wat het lijkt.
Declercq is er in deze persoonlijke queeste in geslaagd de identiteit bloot te leggen van 's lands schijnbaar meest gesloten en onbegrepen gemeenschap.”
Nou hew ik altyd de neiging om der self ok op út te gaan en at ut mar un bitsje mogelek is de dingen te sjekken. No hew ik al jaren un konneksy met Urk: (foetbal-) maat Jelbert Kramer ken ik al wel mear as 20 jaar. Ferder fňlch ik prima lokale krant Urkerland.
Ginkiestocht
Jelbert had mij al us anboaden om tegare met hem naar Urk toe te gaan. Gister was ut sufer en ut wurdde un onfergeteleke middach. Ik kreech fan Jelbert un ‘Ginkiestocht’, un waar labyrint fan stegen. Dy ‘Ginkiestocht’ stond onder leiding fan Jacob de Vries, dy’t prachtege ferhalen fertelde. Urk fan binnenút, ut het wat.
Later op’e middach bij un neef fan Jelbert weest: Klaas Post. Laat dat nou un ouwe bekende fan mij weze út myn P.A.-tiid. Un mear as bysňndere kearel, dat was hij in de seuventeger jaren fan’e foarege eeuw al en dat is hij nňch altyd. Klaas deed twee in plak fan 3 jaar over de P.A. Hij sat liever op see, mar hij haalde syn papierke we. Ik herkende Klaas futdaleks en hij mij: ‘Door je stem…’ Sterker nňch we praten gewoan wear ferder węr’t we un kleine halve eeuw ferder bleven waren. Machtech!
Klaas Post
Klaas Post wurdde dit jaar onderskeiden met de Zilveren Anjer fan ut Prins Bernhard Cultuurfonds. Hieronder wat Omroep Fleovoland der over skreef:
“De 68-jarige Klaas Post uit Urk heeft donderdagochtend de Zilveren Anjer van het Prins Bernhard Cultuurfonds uitgereikt gekregen. De Urker kreeg deze in het Paleis op de Dam in Amsterdam uit handen van Prinses Beatrix. Klaas Post is naast zijn werk in de visserijsector al sinds jaar en dag bezig met het verzamelen, conserveren en tentoonstellen van fossiele zeezoogdieren. Ook zorgde Post voor de financiering van de expedities. In de loop van de jaren heeft hij ruim 10.000 Noordzeefossielen verzameld. Zoals het Prinses Bernhard Cultuurfonds hem karakteriseert: "Als bevlogen autodidact en citizen scientist op het gebied van de paleontologie." Tijdens de ceremonie werd uitgebreid verteld waarom de Urker was voorgedragen voor de Zilveren Anjer: "Meneer Post, u bent net een hoofdpersonage uit een spannend jeugdboek. Een nieuwsgierig jongentje uit vissersdorp Urk wordt via vele omzwervingen een selfmade paleontoloog en daartussen zit een heel leven. En vooral heel veel fossiele vondsten die een belangrijk onderdeel zijn geworden van onze nationale collecties." Veel van de vondsten van de Urker zijn tentoongesteld in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam. Een unieke 130.000 jaar oude slagtand van een prehistorische bosolifant vond uiteindelijk een plekje in het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel. Naast zijn verdiensten in de paleontologie is Klaas Post ook nauw betrokken bij het in kaart brengen van de historie van zijn eigen woonplaats. Zo doet hij onderzoek naar en heeft hij veel kennis van archeologische vondsten op Urk. Ook is hij voorzitter van de stichting Urker Uitgaven, die historische essays over de geschiedenis van Urk schrijft.”
Visrestaurant
Na ut besoek an Klaas gingen we naar Visrestaurant Baarsen, węr’t we úteraard un hearlek fisskoatel foarset kregen. Súperlekker.
Zingen in de Zomer 2022 Urk
Ut moaiste en ut bęste was ut slňt fan disse middach/avend: Ut bijwoanen fan ‘Zingen in de Zomer’, in de Bethelkerk. Allemachtech wat un ferpletterende indruk het ut op mij maak! Ut Urker Mannenkoor Hallelujah, De Urker Voices, Jaap Kramer en Hendrik Veen op ňrgel en piano en Theoloog des Vaderlands Mark de Jager. Eigenlek nňch su raakt deur ut gesang fan un koar, dy Urkers singe werklek fanút hun toanen! En dat op hele noaten!! Noait docht dat al dy ouwe liederen, faak met onmogeleke teksten, mij tňch dierber waren. Singe met 1200 minsen, de geur fan pepermunt. Kňrtom back to the fifties/sixties. Ferpletterende mar ok onwerkelek dat suks in 2022 nňch bestaat. Ut is wel kultureel erfgoëd!
Tussen al disse Urker hoogtepunten deur hew ik Jelbert interviewd, want de onwearstaanbere drang om dergeleke gebeurtenissen fast te lęgen bliëft. Ut ferhaal sal ongetwifeld in GrootSneek ferskine: ‘Wat bistou nou, un Sneker, un Urker, un Sneker-Urker, un Urker-Sneker ????! |
| |
