| |
 |
29 jannewary om 17:32 |
| |
19 jaar…
Inderdaad al 19 jaar skriëf ik praktys elke dach un stukje op myn digitale dachboek, dat is púre disipline. Sitten gaan en skriëve. Ut geeft mij rust en skept ňrde in myn bestaan. Hearlek om te doën en absolút gyn opgave.
Ut digitale dachboek is foar mij ok un persoanleke kronyk. De onderwerpen węr’t ik over skriëf binne heel divers, krekt su’t ik in ut leven sta. Echte privé-saken salst bij mij nyt su gau teugen komme. Ik bin nňch lang nyt fan plan om met dit digitale dachboek út te skeien. Węrom sú ik. ‘k Weet dat der un groate skare minsen is dy’t mij fňlgt fia dit dachboek. Mar ik hou ut tňch echt foar mij self bij. Nou su ongefear.
Laat ik nou gister un dach overslagen hewwe. Su’k sei dat komt selden foar en der is helemaal gyn reden foar.
Fandaach mar even un foto út’e ouwe doas! En over ut úterlek fan dit digitale dachboek: bliëft onferanderd! |
| |
