|
|
20 febrewary om 08:33 |
|
Kollum Omrop Fryslân, 20 febrewary
Sosiaal gehandikapte generasy
Ut is ondertussen al wear 10 jaar leden dat ik ouskeid fan ut onderwies nam, as learaar in ut Praktykonderwies. Fia omleidings naar de droombaan dy’t ik nou as sjoernalist en skriëver hew. Tňch bliëf ik un skoalmeester, fertel mij wat, an selfkennis ontbreekt ut nyt. Ik fňlch nňch altyd met un soad belangstelling hoe’t ut der in ut onderwieslaan om en toe gaat.
Mobyltsjes. Tien jaar leden waren der úteraard ok al Nokia’s en saten púberkes op ut skermke ‘fieze filmkes’ te bekieken. Mar der sat ok un rekenmasyntsje op ut mobyltsje en dat was dan wel wear handech om gebrúk fan te maken. Ondertussen is ut misbrúk fan telefoans un ‘aandachtsslurpende verslavende stoorzender’, las ik in un prima Volkskrantartikel.
Un fraach, in datselfde artikel, sitear ik hier ok even. ‘Hoe moeten kinderen vaardigheden en kennis opdoen als ze elk moment van de dag worden afgeleid met notificaties over appjes, updates, nieuws en noem maar op?’
Ik siën dat natuerlek ok om mij heen, dat der un generasy ‘sociaal gehandicapte leerlingen’ is ontstaan. En dat stoart mij behoarlek. Ik weet nňch fan tien jaar leden dat wannear’t ik pausediënst had, ut un lawaai in de kantine fan oans skoal was om benaud fan te wurden. Nyt su ferwňnderlek at jeal dy lopende testosteronbommen deur mekaar lopen siën.
Dat skynt teugenwoardech nyt mear su te wezen. Se kletse en kloaie nyt mear met mekaar. Sitte as somby’s foarover bogen over de skermkes fan hun mobile telefoans. Folkomen ouslúten fan’e weareld om hun heen met de oardoppen in.
Kiek dy ontwikkelings make dat ik nyt onwennech bin fan onderwieslaan. ‘k Bin bang dat ik der nou nyt mear komme sú deur te sęgen dat ik gyn mobyltsjes in ’e klas hewwe wú ‘omdat ik contact met je wil’.
Op ut Calvijn College, un échte bibelbeltskooll in Seelaan, hewwe se de mobyltsjes in’e ban deen. Teminsten dat denke de refo-learkrachten dęr. Toen un dosent bij un rondsje fingeropsteke froech ‘oké wie van jullie heeft vandaag tijdens de les op zijn mobiel gekeken, je krijgt geen straf’, gingen der fan de 24 technyklearlingen 10 fingers de lucht in. En su’n lekkere púberpukkelkňp achter in ’e klas antwoardde ongefraagd ‘zelfs in deze les mijnheer!’
Kiek kyndes ferandere nyt, dy soeke nňch altyd de gręnsen op. De maatskappij ferandert wel. Ouders súden hun bloëdsjes der op foarbereide mutte en at dat nyt lukt mach skoal ut doën hun.
Mar wel sonder mij.
|
|