| |
 |
7 desember om 12:53 |
| |
Un groate frynd is nyt mear
Foar Harm Rozenberg (1939-2023)
Un ikoan fan ’e stad
fanmiddach hest de Groate Overtňcht naar de Andere Kant maakt
Sneek achter dy laten, dou ut Geweten fan’e stad, trouwe Poartwachter
su’n súterege grize desemberdach dy’t tryst maakt
in skril kontrast met al dy fleurege en blijde ferhalen dystou gul over oans útstroaidest
op ’e dagen datstou nňch in ’e folle fleur fan ut leven stondst
selden ééntsje su onderkoëld fertellen hoard over de waardefolle dingen en minsen fan foarbij
ut ferleden fan ’e stad levendech houwe, un skatbewaarder fan al dy rykdom
dy taak was dij op ut liëf skreven- en oh seker dou was’t seker gyn heilege
dou sú’st de laatste weze dy’t dat ok beweare wú, wat konst soms lekskoaie en achterou
hast ok nňch ut groatste gelyk!- mar bliksem Harm
man met dy karakteristieke kňp dou bliëfst un ikoan fan ’e stad jonge, Waterpoarter pur sang
hoe stil nou op ut Hoogend, dęr’t ut bankje foar hús met dyn liëve Ika ferweesd achterbliëft
selfs de roaie rôze geraniums- elk foarjaar plantest dy in ’e terrakotta pňtten- gúle sachtjes
wat foarbij is dat het weest un échte Sneker is nyt mear, allienech de warme herinnerings bliëve
búten klinkt ut klňkje fan de Waterpoart mankelyk, bliëft dyn dachboek foar altyd stil
Henk van der Veer
|
| |
