| |
 |
16 jannewary om 18:33 |
| |
'k Had ut hier nňch nyt opskreven, mar de laaste dagen twee nije fersen skreven. In opdracht nňch wel, mar dęrdeur nyt minder as myn andere werk. Ik fyn ut skriëven fan fersen trouwens tňch un ambacht. Ik gaan sitten en begin met skriëven. Op papier, met un ordinęre bic-balpen. En dęrna wear skrappe. Ik laat ut fers lęge en lees ut op alle mogleke en onmogeleke momenten. Dan skrap ik wear, foeg woarden toe en su gaat dat kommaneuken deur tňt ik der beroerd fan bin. En dan ontstaan meastal de moaiste fersen. Fanmiddach was ut wear sufer. Hearleke ogenblikken.
At ik dan un fers skreven hew, dęr't ik helemaal tefreden over bin, dan bel ik maat en fotograaf Paul van Goor. Lees hem ut fers foar en merk dan futdaleks dat wat ik wil sęge overkomt. Fanmiddach was dat sondermear su. Op ut moment dat ik útlezen bin, gaat Paul met ut fers an de gang en bedenkt de beelden der bij. Foar myn gefoël (!!) slút wat Paul en ik make prima op mekaar an. Fantastys om te doën, werke met dy Spakenburger dy't hier al moai wat jaren in Sneek woant!
Ferder ok nňch wat deen? Ja, naar skoal weest en o.a. learlingen entűsiast maakt foar ut maken fan fogelnestkastjes. Is wel aardech lukt...
 |
| |
