| |
 |
22 april om 08:37 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Indo’s
Kňrtleden had ik un interview met Frits Piekhaar over un kumpulan dy’t hij op 11 mei in Sneek ňrganiseare sal. Kumpulan betekent letterlek tegarekomme, samen komen. De ferbining soeke onder ut genot fan eten en drinken & su. Frits is un leeftydsgenoat fan mij dy’t geboaren wurdde op Java, in de groate stad Bandoeng.
Ik moest futdaleks tidens ut interview denke an Raymond Picauly, myn ouwe lagere skoalmaat:
Javaansche jonge
sumar op un moaie nasomermňrren
ergens in september fier en ‘60
stonstou bij oans in’e klas
in ut speulkertier
-midden in ’e kring-
fertoandest dyn keunsten
as un eksoatise sirkusartyst
onder de aardrijkskundeles
froech ik węrstou wech kwamst
‘Soerabaja’
ut sei mij likefeul
as Hoogesand-Sappemear
mar toen ik middachs
út skoal dyn fader de wajangpoppen
an’e muur spikeren sach
en ik begearech de tannen
in un broadsje bapou sette
wist ik wel dat jum un moai
end fan hús waren
Ik fertelde Frits dat ik dat fers spesiaal foar Raymond skreven had, en dat ik un soad bij de family Picauly thúskwam. Uteraard froech ik Frits ok hoe hij dat nou as ‘Javaansche jonge’ beleefd had. En Frits fertelde, ik fertaal ut mar even in ut Snekers.
“We woanden in Breezand en hew der noait ut gefoël had dat ik minder was as un ander, ňf dat ik un kleurke had. Myn susters waren trouwens helemaal gelyfd bij de jonges fan Breezand en binne later ok troud met Hollanders.”
“Foar mij feranderde ut toen ik met de bus naar ut foartset onderwies in Den Helder ging. Alle kearen at ik de bus wear instapte wurdde ik deur un blanke jonge met pukkels útskolden: ‘Hé zwarte’, sei hij dan fanou ut earste sitplak in ’e bus. Ik trňk ut mij nyt an, mar begreep ut nyt. Toen ik op ut skoalplein ankwam stond der un groepke Indo’s dy’t in Den Helder, de groate stad woanden. Ut earste wat se teugen mij seiden was ‘hé vuile stinkboer’. Jonge ik wist nyt wat mij overkwam”, lacht Frits rúm un halve eeuw later nňch.
Dat ut hele ferhaal fan Frits, in 2024 súper aktueel is, dat is mij wel dúdelek. En dat ik mij nňch altyd bij Indo’s en andere minderheidsgroepen thúsfoël, is ok nňch even aktueel. Dat het niks met kleur en oukomst te maken, mar alles met gesellege minsen.
Sukken as Raymond en Frits, al sal ik se nou gyn swartsjes mear noeme, dy tiid hew ik had, sonder dat ik toen ok mar enege bijbedoëling met dat woard had.
|
| |
