| |
 |
8 júly om 12:37 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 8 júly 2024
Optimisten
Wie’t de debatten over de regearingsferklaring un bitsje fňlgt het, kan gyn andere konklúsy trekke dat ut un soadsje was. Beter kan ik ut nyt onder woarden brenge en doën der foar de rest mar ut swijgen toe. Je wurde der in elk gefal nyt fleureger fan. Wat ik op sukke momenten doën is soeke naar lichtpuntsjes, selfs as de hemel inktswart is.
Harddrave is altyd un probaat middel, ommers de gelukshormoanen fliëge je deur de bealech sęge de lui dy’t der foar deurleard hewwe. Allienech de oulopen 3 weken hew ik de harddravers nyt anhad, ik had nňch tefeul last fan twee knoerten fan blaren, letterlek oplopen tidens de laatste Slachter Marathon.
Soms hoef ik helemaal nyt om optimisten te soeken, dan kom ik se simpelwech op myn alledaagse interviewpaden teugen. Foarege week sat ik an tafel met Jeroen B. en Erwin H. te koffy- en teedrinken.
De beide kompanjons binne de útbaters fan Club 1841 in Sneek. In ’e froege mňrren fan 26 mei ging dy Sneker útgaansgelegenheid in flammen op. Un ferwoestend inferno sňrgde foar un ramp fan ongekende omfang.
Un kertier na útbreken fan ’e braan, stond ik naast Jeroen. Ik foëlde de hitte fan ut fuur mar had ut kipefel op ’e arms. Jeroen was ogenskynlek rustech, belde met de pandeigenaar en fertelde dat iedereen feilech was, mar dat ut dak as un fakkel brande. Der bleef niks mear fan over.
Un dikke maand later sat ik wear bij Jeroen en Erwin, oprecht benieuwd over de aktuele staan fan saken. Seker met de Sneekweek foar de deur. Węr gaan al dy jonge Sneker stappers straks naar toe tidens de Moeke aller Feestweken?
Jeroen en Erwin konden mij fertelle dat der krekt as alle jaren wear un múzykpoadium foar de Club komt, dat se alle steun krije fan un andere Sneker horekagelegenheid. Dat gaf ok un kipefelgefoël, dy saamhorechheid in ’e stad.
De groatste optimistise opkikker deed Jeroen an ut end fan ut ferhaal. “Weet je”, dat sęge feul jonge minsen, ‘weet je’. Toen ik ‘van de week’ in het pand was ben ik nog op kantoor geweest. Daar stond mijn bureaustoel. Ik ben er even op gaan zitten en zag omhoog, naar de zwartgeblakerde balken. Ik kon zo de blauwe lucht zien. Wel een beetje bizar, maar ik moest glimlachen. Het gaf mij moed, die blauwe lucht!”
Jeuminikkus, wat un prachtege metafoar foar optimisme: De lucht is blau fan dagen! |
| |
