| |
 |
8 desember om 16:55 |
| |
Bijdrage Heel Sneek Zingt 7 desember 2024
Jum magge wel sitten bliëve…Su’n opmerking staat nyt op papier, mar bedenk ik dan ‘ter plekke’, omdat menear pastoar hieltyd sei ‘U mag wel even gaan staan…’
Dit wurdt un droevech kerstferhal met un gelukkege ouloop
Kanst met ééch ooch wel skriëve?
Gedichten en kollums & su! Ik weet nyt, ik weet ut echt nyt. Earst teruch naar frijdachmňrren 15 november, nou goëd 3 weken leden.
At ik wakker wurd, weet ik dat ut mis is. Goëd mis ok. Gyn twifel mogelek. Terwyl ik de witte gerdinen fan’e slaapkamer opdoën, skúft de swarte fitraazje fan myn rechterooch langsem mar seker dicht.
Ik bel de húsdňkter ňf ik op ut spreekuur komme mach.
Un uur later sit ik teugenover myn jonge húsdňkter en fertel dat ik sterren en floaters siën en dat ut gerdyntsje fan ut rechterooch hieltyd ferder dicht gaat. Gyn twifel mogelek: Netfliesloslating en dęr mutte je de gek nyt met hewwe.
Dat het de oocharts in ut Sint Antonius ok seker nyt. Twaalf uur na ut wakker wurden lęch ik op un tandartstoël op’e OK. Drukke mantjres krije altyd un roeske om se rustech te houwen. Ik krij selfs wat ekstra.
Myn skoënen, spikerbroek, blauwe trui mach ik anhouwe. Der komt un blau operayskleedsje over myn gesicht. Allienech ut rechterooch bliëft sichtber. De oocharts begint met de foarbereidings fan’e operasy. Amper los ֳňf ik besňrch de man met un onferwachte dus nyt ankondege hoestanfal de skrik fan’e dach.
‘U moet wel stil blijven liggen hoor!’
Dat hew ik dan ok in un splitsecond in’e gaten. Anderhalf uur later ride de Blauwe Engels fan ut Sint Antonius mij wear naar de útslaapkamer.
Operasy is lukt, met behulp fan un operasy robot met un blikkene stem.
Ut sal, ik hew un onferwaardelek fertrouwen in jonge dňkters. Allienech ik siën nňch niks met ut operearde ooch.
Foar myn ferwerking wurdden der foto’s maakt. Un bebloede kňp en plestyk beskermk-oochkapke make mij der nyt moaier op. At je seuventech binne wurdt de outakeling pas echt sichtber.
Dry weken later, menear pastoar belt in ferbaan met Heel Sneek Zingt
‘Kanst met één ooch wel skriëve?’ Seit de geboaren Bňlserter. In ut Snekers, omdat se in Bňlsert ok gewoan Snekers prate…
Jawel, mar de kňp staat mij der nyt na.
Gelukkech hew ik wel wat anders. Un desemberfers, fan’e Jaardachskalender, ‘Sneekgefoël’, want dat past bij ut Kerstfeest.
Want hoe dúster ok an myn ene ooch, ut is mar tidelek, ik krij un warm en posityf gefoël fan Heel Sneek Zingt.
Ik siën de toekomst onferanderd postityf sulangt’t der minsen binne dy’t dwars teuge alle weareldse ellende in singe.
En úteraard un moai klassyk nostalgys fers in ut Snekers
Herfňrmde sundachskoal
’t Was mid-den in de win-ter.
’t Was mid-den in de nacht.
En’t was héél koud.
En héél stil…
magistrale opening fan su’n klein literęr
W.G. van de Hulst-júweeltsje dat Sneker
kyndes op ut Kerstfeest in ut gebou fan
Chris-laat-je-behangen an de Westersingel kregen
ik tover ut sprookje su wear foar ogen
de groate boom met dúzend échte kearskes
de gloeiendhite súkelademelk
ut púdsje fruit & de Koetjesreep, geweldech!
met dat prachtege W.G. van de Hulst-boekje
met helemaal foarin ut stempel fan
Hervormde Zondagschool De Zaaier
bliëft un kostber besit ok al is ut jaren later
Kanst met één ooch wel skriëve?
Ik weet ut nyt, ik weet ut nyt mar prate lukt altyd!
Foto fan Stella van Gent, één fan'e 800(!) anwezegen.
|
| |
