| |
 |
8 april om 18:06 |
| |
Héél indrukwekkend, fanmiddach de herdenkingsbijéénkomst op de Algemene Begraafplaats fan Sneek en in ut ONS-kluphús. Bij de graven fan dry generasy's ONS'ers binne bloemen delleid. Opfallend sufeul minsen dizze bijéénkomst bijwoanden, węronder erch feul jeugd. In de kantine un al even indrukwekkende ' temadiënst ' met as tema You'll never walk alone. Hier myn bijdrage:
" Overdenking ONS In Memorial bijéénkomst 8 april 2007
“ You’ll never walk alone, is ut tema fan de bijéénkomst en dou machst wat fertelle over de geskiedenis fan ONS. ”
Ds. Jan van der Veen kwam feartien dagen leden bij mij met dit fersoek. Ik wil dęr graach an foldoën en wel om de folgende redenen. Ik mach Jan van der Veen graach lije en fyn ut unyk dat un fereniging as ONS un eigen klupdominee het. Onder ut motto fan at de minsen dan nyt bij dominee in kerk komme wille, dan komt dominee wel bij de minsen. Nee, flauwekul fanself. Ut is gewoan un heel goed inisjatyf dat tidens de jubileumbijeenkomsten fan ONS der ok altyd un kuier over de Algemene Begraafplaats fan Sneek maakt wurdt.
Ut sú fan un groate geestleke armoëde getúge, at je seker as Kristleke foetbalfereniging gyn ooch foar ut ferleden hewwe súden. At je nyt wete węr’t je wech komme, wete je ok nyt węr’t je naar toe mutte. Dan wurdt kuieren un omdoarmjen, un omheukerjen, lope sonder doel.
De oulopen jaren hew ik tegare met Foeke Zijlstra en Sipke Plat ingand bezech weest met de geskiedenis fan ONS. Ut resultaat fan dy soektňcht het syn wearslach fonnen in ut tweede jubileumboek dat wij, dat ONS ryk is. Ut sú onsinnech en ok un bitsje onkommersjeel weze wannear’t ik hier nou fertelle gaan wat jim allemaal naleze kanne in ut boek. Nee, at jim wat over de histoary fan ONS wete wille, lees ut mar in Als de weektaak is volbracht of anders fraach ut an Siep Hettinga. Siep sei oulopen woënsdachavend tidens de útreiking fan ut earste eksemplaar, dat hij ut boek nyt hoefde. Ommers ik hew ut allemaal metmaakt. Siep had en het ut recht om dat te sęgen, ut is namelek un feit.
Hoe langer dat je echter in de ondermaanse lope, hoe stiller ut wurdt. Siep syn maten fan welear binne nyt mear onder oans. Mar wij swijge se nyt doad. In ferhalen, in anekdoaten houwe wij al dy ONS’ers levend. Hoe treffend was ut dat Hettinga oulopen woënsdachavend over één fan syn ploechmaten fertelde. Ut ferhaal fan Lize Schriemer, un foetballer dy’t un fin mear had as un bears. Hij speulde in ut Noardelek XI en kearde na un wedstryd speuld te hewwe met de tram werom in Toppenhúzen, syn woanplak. Un freeslek ongeluk overkwam hem. Bij ut útstappen, kwam hij te fallen en raakte onder de tram. Lize wurdde naar ut Sint Antonius Siekenhús brocht, mar de dokters konden niks anders doën dan Lize syn beide benen amputeare.
At der één ONS’er in ut ferleden weest het foar wie ut liet You'll never walk alone un diepere betekenis had het, dan was ut Lize Schriemer wel. Ut meast bizare fan dit tragise ferhaal fyn ik dat krekt Schriemer un foarbeeld weze kan foar minsen dy’t nyt mear lope kanne. Hij ging op syn hannen staan en liep su un endsje as ut weze moest. Op dy manier besach ie de weareld fan de andere, út un ander perspektyf. En dat Lize nyt allienech hoefde te lopen is de finansjele aksy dy’t syn klupgenoaten foar hem en syn familyleden op tou setten.
Ut measte kommentaar dat un auteur fan jubileumboeken altyd krijt is over wat nyt in ut jubileumboek staat ňf in de ogen fan de kritikasters te weinig belichten wurdt. Faak binne ut groate ego’s dy’t sukke opmerkings plaatse. Sinys soms, ok wel sarkastys.
“Hast feul mear over dy belastingsaak skriëve mutte”, sęge de azynpissers. ‘Ja, jim hewwe gelyk’, sęch ik dan. Ik had feul mear infňrmasy geve mutten over al dy ONS’ers dy’t oulopen winter de ruch rechten en naar un finansjele oplossing sochten en fonnen. Allienech ut probleem was, dat dizze minsen dat nyt wúden. We mutte met mekaar ferder, geskiedenis is nyt allienech achterom kieke, mar ok foarút sien!
ONS het un rike histoary, un geskiedenis dy’t maakt us deur minsen dy’t nyt allemaal even goed foetballe konnen. Mar júst ut groatste foetbaltalent binnen oans fereniging fan dit moment fynt ut prachtech dat ik syn foetbalkapisiteiten nyt ophemeld hew, mar júst ut feit dat hij heel klein mar dęrdeur heel groat syn moeke in de armen nam en met haar knuffelde opmerkte. Uteraard met un fers, want je binne dichter ňf je binne ut nyt.
You’ll never walk alone, ok gisteravend, al was toen ut lopen mear un kreative wize fan foartbewegen op de klanken fan discjockey Johny Gold. Ik daanste nyt allienech met myn frou mar ok met Ajala, de dochter fan Ids Boot. En Ajala bekende dat ut nňch alle dagen onwezelek was dat har fader nyt mear bij oans is. Met Ids Boot wil ik dęrom ok eindige, hij is de metafoar foar al dy ONS’ers dy’t de geskiedenis fan ONS bepale. Ids liet foetballers wear lope węrfan’t wij dochte, dy set noait wear un stap.
I.M. Ids
dy saterdachmiddach krasten
allienech de kraaien
ut was begin ňktober
mar nňch noait su koud
op un foetbalfeld
toen ik de ogen sloat
-één minút, mear was ut nyt–
sach ik dy wear sprinten
razendsnel op dyn gympies
ut water klotste út
ut learen taske
dou hast de spoans
al in ’e anslach
-oans Salo noemden we dij!-
lachtest dy de tannen bloat
luldest even
en ut kouwe water deed de rest
bútenom liepst wear teruch
naar de reservebank
en seidest teugen trener Haak
‘niks an de haan Jack, ut is un suurtsje
un echte O.N.S.’er’
2 ňktober 2004
Ik bin blij un ONS’er te weze, je lope at ut der op ankomt noait allienech!
Bedankt Foeke, bedankt Sipke foar de steun dy’t ik fan jim had hew met ut skriëven fan ut ONS-jubileumboek!
Allinne wa’t fan de Wei wit kin in oar paadwiis meitsje!
Dank foar jim andacht "
Rita Vjodorowa, skoandochter fan oer-ONS'er Pier Bruinsma dy't kňrtleden overleden is, song prachtech fanmiddach! |
| |
