| |
 |
18 april om 18:21 |
| |
Gisteravend un jonge god, fanmňrrenfroech foëlde ik mij as un ouwe kearel fan 80 plus, sukke seare kúten! Komt fanself fan de bikkelharde felden. Het mij der trouwens nyt fan wearhouden om fanmiddach un lange kuier met Josse de Haan te maken. Josse, foar mij één fan de bęste Frystalege auteurs dy't nou al wear jaren in Baskelaan woant, wú graach sien węr't ik groat brocht bin. We hewwe earst deur de binnenstad lopen en toen naar de Noarderhoek. Un sentimental journey, ik weet ut. Josse weet suks op waarde te skatten. Hij toant oprechte belangstelling. Ok foar hem as dňrpsjonge út Peins, tňch genoech herkenning. Onderwech ok met rasechte Noarderhoekers praten. Werom in de tiid. De geur fan ut Wilhleminapark, de túnen achter de Waling Dykstrastraat. De steegjes, de straten met de namen fan Friese skriëvers dy't allang doad binne. Ut Snekers fan Jacky Reen: ' ik bin één kear tien dagen naar myn broer in Kanada weest, mar ik wú ut Wilhelmus wel singe toen ik wear op de Kerkhofslaan was! ' Jacky wil dus noait mear út Sneek fut.
Buurman Van der Werf foarhús op ut bankje, genietend fan ut foarjaarsontsje. Hearlek man! Josse de Haan het oait un groat essay over myn poëzy skreven. Ut stuk is werom te finen in de bundel ' Kastanjes poffe '. Ut was un moaie middach.
Josse de Haan: Oprechte belangstelling foar wat andere skriëvers doën.
Bij myn ouwe skoal ( 'De Chr. Kweekschool ') an de Parallelwech weest. Wandplastiken staan tydelek op de groan.
De moan fiel Josse open bij ut sien fan al dat moais... |
| |
