| |
 |
15 maart om 11:17 |
| |
Joop Slagter en Van oude menschen...
Ut literęre leven is ut weard om leeft te wurden. Seker at ut Nederlaanse Boekenweek is. Ut hoeft natuurlek nyt altyd groat, mar groats mach ut om mij wel weze. Gisteravend was su’n groatse avend. Bij Sjoerd Schot ( dy’t syn bloate platfoeten in écht Thais slangelearen skoëntsjes opburgen had ! ), in ut Vaticaan an ut Groatsaan. Joop Slagter, foar mij un absolúte tňpdichter, at un hapke met. Mar Joop, dy't al jaren in Súd Frankryk woant, deed mear. Folkomen onferwachts las Joop foar út syn laaste bundel ‘ Denkend aan Friesland ’. Ferdachte sonnetten, folgens de dichter ‘ omdat ut makleke poëzy is om te lezen en dęrdeur per definisy ferdacht ’ in de ogen fan prof. Dr. W. Bronzwater. Trouwens hier in Fryslaan sitte ok genoech fan dy azynmiegers dy’t leesbare poëzy mar niks en dan ok werklek helemaal niks fine. Hearlek om sukke lui kear op kear anekdoatise fersen foar te setten. Joop syn laaste fersen slúte helemaal an bij ut tema ( wat un akelech klisjee tňch, om hieltyd mar wear over tema’s te lullen, mar dit tersijde ) fan dizze Boekenweek. ‘ Van oude menschen…’
Joop ( 76 ondertussen ) het skeit an ut ouwer wurden, hij steekt der de draak met. Hier lees dit fers mar us, út de seary bonussonnetten :
Lot
Denkend aan de doem der ouderdom
voel ik mijn koude handen beven
een schraal bewijs dat ze nog leven
ook al staan de beide pinken krom;
blader ik wat door de krant en dom-
mel in: ik droom een heel verheven
en met zo’n zwarte rand omgeven
tekst waar ik mijn naam in tegenkom.
Maar even later ben ik weer klaar wakker
trek pantoffels an mijn kasjmier jekker aan
en strompel naar de winkelpromenade
geef er een stuiver aan een arme stakker
koop toastjes en en onsje kalfsrollade
schrik me rot en roep: ‘O god het gas staat aan! ’
Rondút hilarys was ut moment toen Joop ( fan hús út Kristlek Griffermeard ) in de prachtege ambiance fan ut Vaticaan, dęr tussen al dy heilegenbeelden en ikoanen, ut skrabuleuse fers Hoop plechtech foarlas:
Hoop
Ik ben een krat vol schroot en ouwe lappen:
mijn staaf die destijds vrouw en vriend verleidde
omdat hij sappig was als Hema-worsten
is niet meer uit zijn winterslaap te trekken;
mijn kale schedel zit vol bruine vlekken
er hangen geitetepels aan mijn borsten
mijn strakke buik is nu een uitgedijde
varkenspens die geen riem meer kan behappen.
Toch spookt er door mijn hoofd nog jeugdheid:
meisjes die champagne met mij heffen
en later vrolijk uit hun tanga's gaan
die mij pijpen en elkander beffen
aan een lagunastrand bij volle maan.
Waar zijn het schroot, de lappen en de tijd?
" Nou, wat wille jim nňch mear? Is't nyt wat? " Su besloat Joop dizze kňrte foarleessessy. Naast de hearlek Thaise kyp dy't Sjoerd servearde, waren dy kaviaar-achtege fersen fan Joop ok om te smullen. Wat kan ut ( literęre ) leven soms tňch angenaam weze!
De slangelearen skoëntsjes fan foartreflek gasthear Sjoerd Schot.
Joop weet ok dames te amusearen!
Joop komplimenteart Gerrit Dijkstra fan banketbakkerij De Korenbloem met syn hearleke hazelnoatgebak ( en terecht ! )
|
| |
