 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
14 april om 08:36 |
| |
Frijerij in ut Wilhelminapark
Foto út de kňlleksy fan Harmen Rozenberg
Oulopen frijdach skreef ik un stukje over ut prachtege boek FEEST út de seary ' dat wie doe sa ' fan de AFUK. In dat boek gaat ut ok over frijerij tussen jonges en meiden en dan met name hoe't dat froeger toeging op ut Friese plattelaan. Ik was eigenlek wel benijd hoe't dy amoureuse saken in Sneek gingen. Oud-Sneker Jan van der Laan, hij woant nou in Gytsjerk, skriëft mij un prachtege mail over dit onderwerp. Jan het der gyn beswaar teugen dat ik syn ferhaal hier op ut weblog plaats. Ut geeft un fraai tydsbeeld fan Sneek út de sesteger. Jan syn Snekers is nňch heel behoarlek. Ik nim Jan syn love story in syn hele hear en fear over.
" Ut Oasterdyk en ut Ouwe Fan Dagen bankje in het Wilhelminapark
Ut is 44 jaar leden, dat ik met mien vrienden ut ut Sperkhem sondagaves naar de binnenstad ging om een aantal rondsjes Oasterdyk/Wiideburgstraat te doën. Zestien, pakweg zeventien waren we. We waren netsjes ankleed. Plooi in onze sundagse broek, en ik meen sels dat we een hoedsje op hadden. Enkele fan ons rookten piip. We meenden hele kerels te wezen…
Sut ik sei, ut was een kwestie van rondsjes lope, mar foaral naar al ut moais dat der liep kieke, der over prate, mar der nog lang niet niet an durve komme.
Ons oog, en ons praten was groater, dan ons durf….
Twee keer hef ik ut lef hat om an su iets moais te vragen of su wel alleen naar hus durfde.
Twee keer mocht ik de gang naar het meiskes hus make. De eerste keer is niks wudden.
De tweede keer had ik ut beter skoaten.
Ut meiske dat ik thus brocht, is de frou wudden wer ik noch steeds by bin.
Ik hat met ut meiske al us eerder op oustand contact hat, mar de oustant was te groat om der iets met te beginnen. Mien vrienden hewwe my op e Oasterdyk fast anduwt met de woarden ‘toe ju, niet su skieterig. Su siet immers ok steeds naar dei’. Su is ut komen.
Ik vroeg haar bij op e Oasterdyk Martens voor. ’t Kan ok bij de sigarettenautomatiek fan Grondsma weest hewwe. Su moest naar ut Groatsan sei se, mar dat wist ik natuurlik al. Der hadden wy as maten ut al over had.
We liepen samen, met tussen ons fast een halve meter ruumte, foar V en D langes, en der stond mien fader. In uniform. Ik verskoat fan kleur. Ut feit dat mien fader pliesie was, hat su sien foardelen, maar dit was ien fan u nadelen. Hy wist soms meer fan my, dan ik docht.
‘Foarsichtig Jan’, sei die, en der bleef ut gelukkig bij.
Ik weet nog op ’e dag fan gister dat het 3 december was, dat ik har thus brocht.
In de Korte Pijpsteeg, tussen Groatsan en Singel, hewwe we een paar minuten staan praten. Ankomme was er niet by. Na ut gesprek, en ut ousetten fan mien ’sjouwtsje’ foar de deur fan har ouwelui, bin ik as een speer naar de Lange Pijpsteeg gaan, naar myn maten.
Puis hat der sien draaiend rad, sien sjoele, en sien pielkje gooie, wer je sukerboffets met winne konnen. Verhit sal ik der mien maten vertelt hewwe hoet mien loopke oulopen waar.
Ik loof, dat ik een geluksdag hat hef. Ik bin ok nog met een sukerboffet bij mien moeke in de Frederik Hendrikstraat thus kommen.
Ut is een klein jaarke later. Ik mag bij mien meiske (su fer is al) thuskomme. It het trouwes een half jaar duurt foar ik een foet over har drempel thus sette mocht.
We tuten inmiddels al wel behoarlyk, mar der moast ut by blieve. At je by har thus naar de trap naar boven keken, dan kreeg ut hele spul su wat een rolberoerte. ‘Voortijdig zwanger’, was in har ouderlyk hus meer as een doodzonde!
We hewwe faak op ut Oude Fan Dagen bankje in het Wilhelminapark sitten. Héél faak.
Wy an an ‘e ene kant op e bank, en an de andere kant een jonger suske van myn meiske.
Oarsaak: mien skoanmoeke. ‘We gaan even een hoekje om hoar’, seiden we.
‘Ach, nim Gerda even met. Dan het dy ok een versetsje’, sei moeke dan.
We kregen een sjapperone met.
De Ouwe Fan Dagenbank met an twee kanten zitplak was dan de utkomst.
‘Bin jimme der noch’, riep het suske na een kwartierke foarsichtig. De siel sat helemaal allenig, terwijl se ons tuten dudelijk hore kon….
We lache der nog steeds om at we by elkaar binnen, en frage ons ou werom dat toch su moest. ‘Omdat er geen pil was’, segge we dan mar, en fan condooms wisten we niks.
De moeke fan acht meiskes moest wel alle mogelukheden benutte om ut 'e niet wenste kleinkinders te bliefen.
Jan van der Laan "
 |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
