dagboek > overzicht
Dagboek april 2008Bekiek hele maand 
 
26 april om 11:02
  Lope-lope-lope-lope en nňch us lope & bemoedigende woarden fan KaBé





At je lope sien je mear dan as je in un auto sitte. Ut sal wel, mar ik hew fan autoriden nňch noait blaren op de foeten kregen. Mar sinds ik an ut trenen bin foar dy Slachtemarathon sit der op myn kleine toan un blaar as un ouwe knaak. Ja, overdriëve is ok un fak, mar tňch. En un blaar op je toanen ,dat foëlt nyt noflek. Dy dure Falke sokken helpe mij gyn soademiter. Goëd je mutte der wat foar over hewwe om dy Slachte- Marathon- Pňstsegel aansens op 14 júny in ontfangst te nimmen. Foarlopech lęge we nňch op treningsskema. En dat is wel stimulearend. Ok stimulearend binne de mailtsjes over ut lopen dy’t ik regelmatech in myn digitale pňstbak fyn. Maat KaBé, dy’t prachtege kollumns en wedstrydferslagen foar Voetbal op Zaterdag skriëft, stuurde mij oulopen week dizze bemoedigende woarden:

“ Tot de meer amusante schouwspelen in het leven behoort de aanblik van de trimmende mens. Half rennend en wandelend Friesland is zich aan het voorbereiden op de Slachte Marathon. Ik kom er regelmatig een tegen die zijn dagelijkse oefeningen afwerkt, in de hoop op die manier een marathon goed uit te wandelen of misschien wel de leeftijd van toch wel zo'n 150 te bereiken. Qua uiterlijk heeft hij dat overigens al voor elkaar, dus er echt vet mee scoren bij de meiden zal hij toch niet.Maar het levert in elk geval boeiende taferelen op. Vooral zijn openingsact is van een ongekende schoonheid. Hij gaat op een bankje liggen en maakt met zijn benen draaiende bewegingen in de lucht. Alsof hij aan het fietsen is, maar dan ruggelings en zonder fiets. Als deze atletiek volbracht is, staat hij op, pakt de rugleuning van de bank stevig beet en probeert die uit alle macht omver te duwen. Eén been gestrekt, het andere gekromd, zijn spieren kraken en piepen - maar ja, dat gaat zomaar niet. Zo'n bank slopen, daar heb je toch wel een stuk of zes hangjongeren voor nodig.Teleurgesteld geeft hij op en begint oefening 3. Hij legt een gestrekt been op de bank en begint er aan te sjorren en te draaien dat het een aard heeft. Elke dag weer probeert hij het been er fanatiek af te schroeven, maar helaas, die knoken zitten beter vast dan je denkt. Ook deze pogingen zijn tot mislukken gedoemd.Ten slotte gooit hij de spieren los door als een konijntje rond te springen, waarbij hoofd en armen rond de tors slordig rondwapperen. Wat er verder nog gebeurt weet ik eigenlijk niet, omdat ik inmiddels bewusteloos van het lachen ter aarde ben gestort. Zo staat en ligt onze man dagelijks minstens een half uur voor aap. Maar toegegeven - ouder worden dan ik zal hij waarschijnlijk wel. Ik heb geen tijd voor zulke gekkigheden, kost mij veel te veel tijd.”

Myn dank is groat KaBé foar dizze folsinnen. Lees mňrren un ferslach over wat ik oulopen week op één fan myn treningstochten sien hew. Hier al un paar aardege foto’s fan beeldende keunst in Sneek e.o.