| |
 |
31 ňktober om 18:11 |
| |
Herman & Ben
Ik foël mij un sundachskyn, sterker nňch ik bin un sundachskyn! Gisteravend met myn soan naar Carré in Amsterdam weest. Un héél aardech jarechskado fan B.! Naar de nije foarstelling fan Herman van Veen dy’t oulopen dinsdag in premiere ging: HERMAN. En we fielen met de neus in de butter dęr in ut prachtege teater an de Amstel. Nyt allienech dat ut un fňrmidabel moaie foarstelling wurdde, mar ok un hele memorabele één. Op’e kňp ou 400 x ston Herman van Veen gisteravend op ut poadium fan Carré. Hij fiert dit jaar syn 40-jarech júbileum as artyst. Genoech reden om un folkomen ferraste Herman van Veen na ouloop fan dit optreden te onderskeiden met de fersierselen fan de Nederlaanse Leeuw, dy’t um opspeld wurdden deur minister Ronald Plasterk: “ Het heeft HM de koninging behaagt…” Wat un apoteoase fan un súpermoaie avend. Ik bin un groat liefhewwer fan ut werk fan Herman van Veen, al jaren. De man dy’t foar dat hij ut poadium opkomme mut syn hart nňch altyd 88 bňnzen hoart, dy’t bang en blij genoech is dat hij wear singe mach want ‘ aan alles, aan alles, komt een begin ’.
Dan klinkt gisteravend ut wňndermoaie fers over Amsterdam, un lňfsang:
De duiven schijten
Rembrandt wit
er staat een rij voor Anne Frank
en op de Dam
een bus of wat Japanners
Een dronken vrouw
lalt over straat
wordt door een tandem
twee keer overreden
Het regent pijpenstelen
en het regent het geen pijpenstelen
dan gaat het
pijpenstelen regenen
De duiven schijten
Rembrandt wit
bij het Concertgebouw
op het Museumplein
drommen deftige figuren
Een horde Ajax tuig
gooit autoruiten in
wapenstokken maken
overuren
In Artis staan flamingo’s
jaloers te zijn op reigers
tegenover antilopen
ijsberen tijgers
Bij de Stopera
demonstreert een grijsaard
voor de mensenrechten
van de AOW-er
In de Kalverstraat flaneren
pooiers met hun koopwaar
en even verderop
grommen PC Hooft-tractoren
Voor het non-stop-colour-copy-center
fiedelt een Nederlandse Rus
zich voor een habbekrats
het apelazerus
In de Jordaan
staat een verstokte hippie
op een platje drie hoog achter
wiet te telen
In Paradiso kreunt de blues
en in Carré
staat iemand
maan en sterren weg te geven
Het regent pijpenstelen
en het regent het geen pijpenstelen
dan gaat het
pijpenstelen regenen
En achter het station
koopt een meisje
voor een propje papier
een enkele reis
naar de hemel
De Westertoren speelt
van de lichtjes op het plein
een man stapt in de trein
naar Waddinxveen
En dan folgt der un tekst, un fers ( ' specialist op het gebied van kozijnen ' ) fan Tsead Bruinja, oans Friese Tsead út Amsterdam. Plaatsferfangende trots maakt mij fan mij meester. En ik gun Tsead dit súkses ( ik krij fanmiddach un mail fan Tsead, met ut nijs dat hij één fan de 10 nominearden foar de funksy fan Dichter des Vaderlands is!! ) , hij is un ware ambassadeur foar de múze, de Fryske yn it bysűnder. En Herman van Veen siet dat, onderkent suks. Fantastys tňch?!
Herman is nyt allienech de artyst met de warme stem dy’t de klinkers su nadrukkelek klinke laat, mar hij buldert ok syn kwaadheid over su’n kutterech I-pod kyn met fan dy doppen in de oren dy’t in de tram nyt ut fatsoën het om foar ‘ een grijze majesteit van 86 jaar, met in iedere hand een tas van de Aldi ’ staan te gaan. Herman singt over ut ouwer wurde ( ' wat is er mis met hangtietjes? '), over froeger, over de liefde. Ja, hij singt foaral over de liefde ( węr súden je ok anders over singe mutte? ). Syn teksten rake mij, nňch altyd: ' er bestaat geen medicijn tegen oud en eenzaam zijn '. En ik besef dat ik mazzel hew. Want sinds 1968 is al 40 % fan Herman syn públyk overleden…
En dan de múzikanten dy’t hij om sich heen het: Erik van der Wurff ( hij hat om mij ok wel un lintsje hewwe mocht ! ) dy’t al 40 jaar met Herman op tourné gaat as pianist, gitarist, bassist. Ruth Walpot en Jannemien Cnossen & Edith Leerkes dy’t op gitaar en fioal mear doën as allienech begeleiden, ut binne ok rasartysten. Kňrtom ik bin lyrys entűsiast over dizze foarstelling. Mar dat hoef ik na bovenstaande nyt mear su eksplisyt te sęgen, mar ik doën ut wel!
Dan komt ut moment dat hij met syn roaie klowsneus noch op, syn witte ( links ) en swarte ( rechts ) skoenen nňch an, deur de minister overfallen wurdt. Herman weet nyt wat hij sęge mut, hij is foar ut earst dizze avend sprakeloas. Dęrom singt hij mar un lied over de liefde dy’t nňch lang kan dure. Kipefel!!
At Herman met in syn soch un leger an fotografen en kameraminsen fan ut poadium oukomt swaait hij naar oans op ut balkňn. Ik swaai as un púberjonge teruch. Herman ferliest in de gaos syn onderskeiding. Un Carré-jongen fynt ut kleinnoad eventsjes later werom.
Bútendeur praat ik met Cris Toala Olivares, fotograaf foar o.a. de Telegraaf. Hij het skitterende foto’s op dizze memorabele avend maakt. In alle hektyk mailt hij syn foto's naar ferskillende persburo's. Hij belooft mij ok un antal te mailen. Ut is nou hast 20 uren later, ( nňch ) gyn foto’s… Wel un kňp fol met onfergeteleke beelden! At we over de Magere Brug lope begint ut sachtjes te regenen. We dúke un kroech in en drinke un paar bierkes. Ik bin un sundachskyn: Herman bedankt, mar seker ok soan bedankt!!
Fotograaf Cris Toala Olivares bezech om foto's út te soeken |
| |
